Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2013 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący:	SSR Joanna SKOWRON
Protokolant:	st.sekr.sądowy Ewa Jagieła

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2013 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa J. B.

przeciwko M. K.

o zapłatę 2 429,25 zł

na skutek sprzeciwu pozwanego od nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22.03.2013 r. sygn. akt V GNc upr 461 /13, który utracił moc w całości

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2 429,25 zł (dwa tysiące czterysta dwadzieścia dziewięć złotych dwadzieścia pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14.11.2012 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 717,00 złotych tytułem kosztów postępowania, w tym kwotę 600,00 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

V GC 373/13 upr

UZASADNIENIE

Powódka J. B. prowadząca działalność gospodarczą pod nazwa (...) w Z. w pozwie przeciwko pozwanemu M. K. wniosła o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 2.429,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 14.11.2012 r. do dnia zapłaty tytułem zapłaty za wykonany międzynarodowy przewóz towarów na trasie J. – K.. Nadto wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Podała, że pozwany mimo niekwestionowania wykonania przewozu i otrzymania kompletu dokumentów, także po wezwaniu go do zapłaty, nie uiścił należności.

Sąd wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu.

W sprzeciwie pozwany wniósł o rozłożenie należności na raty. Nadto o zasądzenie od powoda na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko pozwany wskazał, że nie kwestionuje zasadności zadania pozwu , ale ze względu na bardzo trudną sytuację materialną musiał złożyć sprzeciw oraz wnieść o rozłożenie należności na raty.

W odpowiedzi na sprzeciw powódka nie wyraziła zgody na rozłożenie kwoty dochodzonej pozwem na raty i podniosła, ze nie może ponosić konsekwencji złego zarządzania firmą przez pozwanego i konsekwencjami jego błędów.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obie strony procesu są przedsiębiorcami w oparciu o wpis do ewidencji działalności gospodarczej.

/ Wydruki z (...) k. 8 i /

Wszystkie okoliczności faktyczne sprawy, w tym zawarcie umowy międzynarodowego przewozu towarów, jej prawidłowe wykonanie oraz wysokość wynagrodzenia były niesporne i są udokumentowane zleceniem spedycyjnym, fakturą vat, wezwanie do zapłaty i oświadczeniem pozwanego.

/zlecenie spedycyjne, list przewozowy, faktura vat, wezwanie do zapłaty wraz z dowodem nadania listem poleconym k. 5-7, oświadczenie pozwanego z dnia 24.04.2013 r./

Pozwany nie reguluje swoich wymagalnych zobowiązań wobec swoich kontrahentów biznesowych, co skutkuje wydaniem przeciwko niemu tytułów egzekucyjnych na rzecz tych wierzycieli.

Dowód: nakazy zapłaty wydane przeciwko pozwanemu k. 28-29

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie powódki w całości zasługiwało na uwzględnienie.

Powódka wywodziła wywodził swoje roszczenie z treści umowy zawartej pomiędzy stronami o wykonanie międzynarodowego przewozu towarów. W tym zakresie zatem znajdują zastosowanie przepisy konwencji genewskiej zawartej dnia 19.05.1962 r. w Genewie (Dz. U. 1962.49.238 z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 15.11.1984 prawo przewozowe (Dz. U. 2000.05.601 z późn. zm.). Zgodnie z art. 1 Konwencji CMR, podlega ona stosowaniu przy przewozie odbywającym się na terenie różnych państw, a prawo przewozowe polskie stosuje się do przewozów międzynarodowych, jeżeli umowa międzynarodowa nie stanowi inaczej (art. 1 ust. 3 prawa przewozowego). W dalszej kolejności znajdują zastosowanie przepisy kodeksu cywilnego dotyczące umowy przewozu – art. 774 i nast. Stosownie zaś do treści art. 9 CMR list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy, jej warunków oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, jeśli nie zaoferowano innych dowodów.

Wszystkie istotne okoliczności faktyczne w sprawie były niesporne. Pozwany nie wniósł o oddalenie powództwa, przyznał zasadność żądania pozwu jednak wniósł o rozłożenie na raty kwoty dochodzonej pozwem. Powódka nie wyraziła na to zgody.

Stosownie do treści art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie (…).

W ocenie sądu w przedmiotowym wypadku nie zachodziły szczególne okoliczności uzasadniające rozłożenie należności dochodzonej pozwem, na raty. W szczególności poza przedstawieniem 9 tytułów egzekucyjnych przeciwko pozwanemu, pozwany nie przedstawił innych dowodów uzasadniających rozłożenie na raty kwoty 2.429,25 zł. Wskazać należy, że pozwany nie opisał swojej sytuacji majątkowej (własności nieruchomości, ruchomości i innych praw obligacyjnych) dla wykazania dysponowania mieniem, z którego zamierzałby spłacić wierzytelność. Nie wskazał ani ilości rat, ani kwot, ani dat, w których mógłby je uiszczać. Poza tym pozwany nie podał z jakich środków zamierzał realizować płatność w ratach. Brak skonkretyzowania i uzasadnienia stanowiska pozwanego skutkował przyjęciem, że nie zachodzą okoliczności szczególne uzasadniające rozłożenie należności na raty.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znalazło oparcie w treści art. 98 kpc. Zatem strona pozwana obowiązana jest do zwrotu na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego (600 zł) i opłaty sądowej 100 zł oraz skarbowej od pełnomocnictwa (17 zł).