Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2019 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Anna Staszkiewicz

Protokolant:       Agnieszka Zamojska

po rozpoznaniu w dniu 05 czerwca 2019 r. w Jeleniej Górze

sprawy z powództwa Przedsiębiorstwa (...).
z o.o. w K.

przeciwko Ł. Z.

o zwrot kosztów poniesionych przez pracodawcę w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika

I.  powództwo oddala,

II.  obciąża stronę powodową opłatą od pozwu w kwocie 152 zł zaliczając na jej poczet kwotę dotychczas uiszczoną tytułem opłaty sądowej,

III.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 675 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV Ppm 146/18

UZASADNIENIE

Strona powodowa Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. K., reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, w pozwie wniesionym przeciwko Ł. Z. domagała się zasądzenia na jej rzecz kwoty 3.036,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18.05.2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że pozwany został zatrudniony od dnia 15.04.2016 r. na stanowisku kierowcy ciężarowego - konwojenta. W dniu 15.04.2016 r. strony zawarły umowę o szkolenie, na mocy której strona powodowa zobowiązała się do przeprowadzenia we własnym zakresie szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych pozwanego w zakresie przewozu towarów związanych z prowadzoną przez pracodawcę działalnością transportową. Zgodnie z umową o szkolenie pozwany zobowiązał się przepracować u pracodawcy 3 lata od daty zakończenia szkolenia i przygotowania do pracy na określonym stanowisku. W aneksie do umowy o szkolenie ustalono szacunkowy koszt szkolenia kierowcy w wysokości 250 zł za jeden dzień. W dniach od 18.04.2016 r. do 03.06.2016 r. odbyło się szkolenie pozwanego na kierowcę ciężarowego - konwojenta, które trwało łącznie 31 dni, a jego całkowity koszt wyniósł 7.750 zł. Pozwany rozwiązał umowę o pracę za wypowiedzeniem z dniem 31.08.2018 r., a zatem przed upływem 3 - letniego okresu od daty ukończenia szkolenia. W związku z tym pismem z dnia 28.03.2018 r. został wezwany do zapłaty na rzecz strony powodowej kwoty 3.036,30 zł wyliczonej proporcjonalnie do okresu przepracowanego. Pozwany nie uregulował tej należności.

Nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 08.11.2018 r. Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 3.036,30 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18.05.2018 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 100 zł tytułem opłaty sądowej.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany Ł. Z., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika, zaskarżył nakaz zapłaty w całości oraz wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany zaprzeczył, aby w okresie od 18.04.2016 r. do 03.06.2016 r. strona powodowa przeprowadziła szkolenie pozwanego na kierowcę ciężarowego - konwojenta. Strona powodowa nigdy nie przeprowadziła wobec pozwanego jakiegokolwiek szkolenia zawodowego, a w swojej strukturze organizacyjnej nie ma wydębionego stanowiska ani komórki zajmującej się szkoleniami zawodowymi kierowców. Strona powodowa po zatrudnieniu pozwanego nie zapewniła mu samochodu ciężarowego, wobec tego w okresie przejściowym zobowiązała go do wykonywania pracy z drugim kierowcą w charakterze jego zmiennika. Pozwany i drugi kierowca jeździli razem jednym samochodem pomagając sobie nawzajem.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Jest bezsporne, że Ł. Z. został zatrudniony przez Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. K. na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 15.04.2016 r. na okres próbny od dnia 18.04.2016 r. do dnia 17.07.2016 r., na stanowisku kierowcy ciężarowego - konwojenta.

W dniu 15.04.2016 r. strony zawarły ponadto umowę o szkolenie, na podstawie której (...), jako pracodawca zobowiązał się do przeprowadzenia we własnym zakresie oraz kierowania Ł. Z., czyli pracownika na wszelkiego rodzaju kursy i szkolenia w celu podnoszenia jego kwalifikacji zawodowych w zakresie przewozu towarów związanej z prowadzoną przez pracodawcę działalnością transportową. W umowie tej Ł. Z. zobowiązał się przepracować u pracodawcy 3 lata od daty ukończenia szkolenia i przygotowania do pracy na określonym stanowisku. Strony uzgodniły, że pracownik będzie zobowiązany w określonych sytuacjach do zwrotu całkowitych kosztów poniesionych przez pracodawcę na jego szkolenie.

Dowód: umowa o szkolenie na k. 14 części B akt osobowych pozwanego;

W dniu 15.04.2016 r. strony podpisały ponadto aneks nr (...) do umowy o szkolenie, w którym (...) zobowiązał się przeprowadzić we własnym zakresie szkolenie Ł. Z. na kierowcę ciężarowego - konwojenta z zakresu pracy jako kierowca towarowy, które odbędzie się od dnia 18.04.2016 r. W aneksie tym ustalono szacunkowy koszt tego szkolenia w wysokości 250 zł za jeden dzień.

Dowód: aneks do umowy o szkolenie k. 15 części B akt osobowych pozwanego;

W okresie od 18.04.2016 r. do 03.06.2016 r. Ł. Z. jeździł samochodem ciężarowym z drugim kierowcą zatrudnionym w (...), tj. K. R.. Pojechali razem w dwie trasy jako podwójna załoga. Ł. Z., jeżdżąc z K. R., przyglądał się, jak wygląda praca w (...), jak zabezpiecza się ładunki, jak wyglądają odprawy celne. K. R. nie otrzymał dodatkowego wynagrodzenia za okres, w którym jeździł w podwójne obsadzie z Ł. Z..

Dowód: zeznania świadka S. B. k. 74v-75v,

zeznania świadka K. R. k. 75v-76,

zeznania przedstawiciela strony powodowej E. K. k. 80v-81v,

zeznania pozwanego Ł. Z. k. 81v-82v;

Od dnia 06.06.2016 r. Ł. Z. otrzymał do dyspozycji własny samochód ciężarowy i zaczął samodzielnie wykonywać pracę.

Dowód: kopia informacji k. 14,

zeznania świadka S. B. k. 74v-75v,

zeznania świadka K. R. k. 75v-76,

zeznania pozwanego Ł. Z. k. 81v-82v;

Pracodawca doręczył Ł. Z. pismo z 28.06.2016 r. zawierające szczegółowe rozliczenie kosztów szkolenia zgodnie z zawartą umową szkoleniową i aneksem nr (...). Zgodnie z tym rozliczeniem całkowity koszt szkolenia w dniach od 18.04.2016 r. do 03.06.2016 r. wyniósł 7.750 zł.

Dowód: kopia pisma z 28.06.2016 r. k. 13;

W dniu 18.07.2016 r. Ł. Z. zawarł z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. K. umowę o pracę na czas określony do 17.04.2019 r., na podstawie której w dalszym ciągu był zatrudniony na stanowisku kierowcy ciężarowego - konwojenta.

Dowód: umowa o pracę z 18.07.2016 r. k. 20 części B akt osobowych pozwanego;

Z dniem 31.03.2018 r. Ł. Z. rozwiązał umowę o pracę z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. K. z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Dowód: rozwiązanie umowy o pracę k. 2 części C akt osobowych pozwanego;

Pismami z 28.03.2018 r. i 13.04.2018 r. Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o.o. K. zobowiązało Ł. Z. do zapłaty kwoty 3.036,30 zł w związku z nie przepracowaniem u pracodawcy 3 lat od daty ukończenia szkolenia.

Dowód: kopie pism z 28.03.2018 r. i 13.04.2018 r. k. 15-16;

Jest bezsporne, że Ł. Z. nie zapłacić na rzecz byłego pracodawcy tej kwoty.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Strona powodowa dochodziła od pozwanego kwoty 3.036,30 zł tytułem zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika.

W myśl przepisów art. 103 ¹ kodeksu pracy, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą (§ 1). Pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują:

1) urlop szkoleniowy;

2) zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania (§ 2). Za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (§ 3).

Zgodnie z art. 103 ³ kp, pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie.

Stosownie do przepisu art. 103 ⁴ § 1 kp, pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowę zawiera się na piśmie.

W art. 103 ⁵ kp ustawodawca wskazał, że pracownik podnoszący kwalifikacje zawodowe:

1) który bez uzasadnionych przyczyn nie podejmie podnoszenia kwalifikacji zawodowych albo przerwie podnoszenie tych kwalifikacji,

2) z którym pracodawca rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia z jego winy, w trakcie podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub po jego ukończeniu, w terminie określonym w umowie, o której mowa w art. 103 ⁴, nie dłuższym niż 3 lata,

3) który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy za wypowiedzeniem, z wyjątkiem wypowiedzenia umowy o pracę z przyczyn określonych w art. 94 ³,

4) który w okresie wskazanym w pkt 2 rozwiąże stosunek pracy bez wypowiedzenia na podstawie art. 55 lub art. 94 ³, mimo braku przyczyn określonych w tych przepisach

- jest obowiązany do zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na ten cel z tytułu dodatkowych świadczeń, w wysokości proporcjonalnej do okresu zatrudnienia po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych lub okresu zatrudnienia w czasie ich podnoszenia.

W ocenie Sądu strona powodowa nie miała podstaw do żądania od pozwanego zwrotu kwoty 3.036,30 zł, albowiem nie był to rzeczywiście poniesiony przez nią koszt szkolenia pozwanego.

W tym miejscu należy przytoczyć stanowisko wyrażone przez Sądu Apelacyjnego w Gdańsku w wyroku z dnia 13.12.2017 r. (III APa 19/17), które Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela. W wyroku tym Sąd Apelacyjny wskazał, że „zestawienie przepisów (...) § 2 KP i art. 103 ⁵KP, oznacza, iż skoro w ustawie Kodeks pracy mowa jest o obowiązku zwrotu przez pracownika kosztów poniesionych przez pracodawcę, to zapis umowny nie może nakładać na pracownika obowiązku zwrotu kosztów, które w rzeczywistości nie zostały przez pracodawcę poniesione, a jedynie ustalono ich wysokość w umowie. Gdyby bowiem na pracowniku rozwiązującym umowę o pracę przed upływem terminu wynikającego z umowy ciążył obowiązek zwrotu kwoty wskazanej w umowie kwoty, oznaczonej jako koszty poniesionych szkoleń (w dowolnej wysokości koszty szkoleń, rzekomo poniesionych przez pracodawcę), zapis taki nie chroniłby pracodawcy przed ponoszeniem kosztów przeszkolenia pracownika, z którego nie miałby korzyści (co oczywiście było zamysłem ustawodawcy), ale de facto sprowadzałby się do nałożenia na pracownika sankcji za wcześniejsze (przed upływem 3 lat) rozwiązanie umowy o pracy, przy jednoczesnym bezzasadnym wzbogaceniu pracodawcy kosztem pracownika. Zapis taki, jako mniej korzystny dla pracownika niż regulacja ustawowa, uznać należy za nieważny.”

Należy ponadto przytoczyć argumenty zawarte w uzasadnieniu powołanego wyroku, a mianowicie, że „w przedmiotowej sprawie poza sporem pozostaje, iż szkolenia, w jakich uczestniczył pozwany, nie były prowadzone przez podmiot zewnętrzny, ale przez pracowników (...). Jak wynika z zeznań świadka R.K., który prowadził nadzór nad szkoleniami pracowników, wykładowcy prowadzili szkolenia w ramach swoich obowiązków pracowniczych i nie otrzymywali za nie dodatkowego wynagrodzenia. Powód nie ponosił więc żadnych dodatkowych kosztów z tytułu prowadzonych szkoleń. (…) Cześć praktyczna szkoleń polegała z kolei na jeździe razem z innymi maszynistami, którzy wykonywali swoją podstawową pracę, a niejako przy okazji tylko szkolili w tym czasie dodatkowo stażystów. Jak zeznała świadek B.K., maszyniści ani instruktorzy nie otrzymywali dodatkowego wynagrodzenia za szkolenie stażystów. Powód nie ponosił zatem i z tego tytułu żadnych dodatkowych kosztów. (…) Nie są również zasadne zarzuty powoda dotyczącego tego, iż w czasie odbywania szkolenia pozwany nie świadczył u niego pracy, co również stanowi koszt szkolenia. W art. 103 ⁵ KP mowa jest bowiem wprost o zwrocie kosztów poniesionych przez pracodawcę z tytułu dodatkowych świadczeń. Dodatkowe świadczenia wskazane zaś zostały w art. 103 ³ KP, który stanowi, iż pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie. W przepisie tym wskazano wprawdzie jedynie przykładowo dodatkowe świadczenia, niemniej jednak wynika z niego jednoznacznie, iż chodzi o koszty związane z odbywanym szkoleniem, które pracodawca pokrywa dodatkowo, a nie o wynagrodzenie za pracę, które jest pracownikowi wypłacane niezależnie od tego, że w czasie szkolenia nie świadczy on pracy”.

Z ustaleń Sądu wynika, że szkolenie pozwanego polegało na tym, że w okresie od 18.04.2016 r. do 03.06.2016 r. jeździł samochodem ciężarowym z drugim kierowcą zatrudnionym w (...), tj. K. R. i przyglądał się, jak wygląda praca w (...), jak zabezpiecza się ładunki, jak wyglądają odprawy celne. Sąd nie kwestionuje takiej formy szkolenia, albowiem nie stoi ona w sprzeczności z dyspozycją zawartą w art. 103 ¹ kodeksu pracy. Sąd ustalił ponadto, że K. R. nie otrzymał dodatkowego wynagrodzenia za okres, w którym jeździł w podwójne obsadzie z Ł. Z..

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia oraz powołane powyżej argumenty zawarte w wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku należało uznać, że przeprowadzenie szkolenie pozwanego nie wygenerowało po stronie powodowej żadnych rzeczywistych kosztów. Tym samym nie było podstaw do żądania zwrotu tych kosztów od pozwanego.

Sąd ocenił jako w pełni wiarygodne zeznania świadków oraz stron postępowania. Były one bowiem spójne, wzajemnie ze sobą korespondowały oraz znajdowały potwierdzenie w dowodach z dokumentów, których autentyczności i wiarygodność nie kwestionowała żadna ze stron.

Z tych względów powództwo Sąd oddalił, jako nieuzasadnione.

Sąd obciążył stronę powodową opłatą od pozwu w wysokości 152 zł.

Pozwany wygrał proces i w związku z tym na zasadzie wynikającej z treści art. 98 k.p.c. należał mu się zwrot kosztów procesu, na które składało się wynagrodzenie pełnomocnika. Wynagrodzenie to zostało ustalone w oparciu o treść § 9 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych i wynosiło 675 zł.