Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2019r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Joanna Polikowska

Protokolant: Agnieszka Litkowska

po rozpoznaniu w dniu: 12 kwietnia 2019 r., 4 października 2019 r.

s p r a w y :

R. W.

syna Z. i C. zd. W.

urodzonego w dniu (...) w J.

obwinionego o to, że:

1.  w dniu 26.10.2018r. ok godz. 10:15 na ul. (...) w J. będąc kierowcą sam. m-ki s. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” parkując w/w pojazd na odcinku chodnika objętym zakazem;

tj. o czyn z art. 92 § 1 k.w.

2.  w dniu 26.10.2018r. ok godz. 10:15 na ul. (...) w J. będąc kierowcą sam. m-ki s. o nr rej. (...) odmówił podania imion rodziców oraz miejsca pracy funkcjonariuszowi Straży Miejskiej

tj. o czyn z art. 65 § 2 k.w.

I.  uznaje obwinionego R. W. za winnego tego, że:

- w dniu 26.10.2018r. na ul. (...) w J., woj. (...) będąc kierowcą samochodu marki S. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” parkując w/w pojazd na odcinku chodnika objętym zakazem tj. wykroczenia z art. 92 § 1 k.w.

- w dniu 26.10.2018r. na ul. (...) w J., woj. (...), odmówił podania imion rodziców oraz miejsca pracy funkcjonariuszowi Straży Miejskiej tj. wykroczenia z art. 65 § 2 k.w.

i za to, na podstawie art. 92 § 1 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w., wymierza mu łącznie karę grzywny w wysokości 200 (dwustu) złotych;

II.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego R. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 30 zł.

Sygn. akt II W 1670/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Obwiniony R. W. pracował na zlecenie Laboratorium (...) w J. wożąc materiał biologiczny z przychodni do laboratorium.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego R. W. k. 32-33,

W dniu 26 października 2018 r. około godziny 10.15 obwiniony R. W. przyjechał samochodem marki S. o nr rej. (...) na ul. (...). Samochód zatrzymał w miejscu, gdzie obowiązywał zakaz zatrzymywania się. Miejsce to było oznakowane znakiem drogowym. Wykonujący w tym miejscu czynności służbowe funkcjonariusz Straży Miejskiej w J. S. P. (1), zwrócił obwinionemu uwagę, iż zatrzymał się w miejscu objętym zakazem zatrzymywania się i poprosił o przestawienie pojazdu. Obwiniony nie przestawił pojazdu. Pozostawił samochód i odszedł.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego R. W. k. 32-33,

- zeznania świadka S. P. (2) k.33-34,

- zeznania świadka S. P. (1) k. 59-60,

Po powrocie obwinionego R. W. do samochodu funkcjonariusz Straży Miejskiej w J. S. P. (1) podjął interwencję wobec obwinionego. W trakcie interwencji obwiniony R. W. odmówił funkcjonariuszowi Straży Miejskiej podania imion rodziców oraz miejsca pracy.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego R. W. k. 32-33,

- zeznania świadka S. P. (1) k. 59-60.

Obwiniony R. W. nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego.

Dowód:

- informacja Naczelnika (...) K. w J. z dnia 21 czerwca 2019 r. k. 53,

Obwiniony R. W. ma 59 lat, z zawodu jest celnikiem, pozostaje w zatrudnieniu w (...) za wynagrodzeniem 3.500 zł brutto oraz w spółce (...) za wynagrodzeniem 2.250 zł brutto, nie posiada nikogo na utrzymaniu, posiada wartościowy majątek w postaci mieszkania, udziału w mieszkaniu, nieruchomości niezabudowanej oraz samochodu marki R. (...) rok prod. 2001, którego wartości nie wskazał.

Dowód:

- dane osobo poznawcze obwinionego R. W. k. 32.

Obwiniony R. W. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż pracował na zlecenie Laboratorium (...) w J. wożąc materiał biologiczny z przychodni do laboratorium. Zatrzymał się przed przychodnią (...), bo miał do tego pełne prawo. Nie było tam znaku, który zakazywałby mu zatrzymywania się. Przed nim stał podobnie zaparkowany pojazd nieoznakowany Straży Miejskiej. W momencie gdy wysiadł, strażnik miejski zwrócił mu uwagę, iż obowiązuje w tym miejscu zakaz zatrzymywania się. Powiedział mu, iż odbiera krew i nie może biegać z tą krwią przez pół miasta. Strażnik miejski odszedł. Wydawało mu się, iż jego argumenty dotarły do strażnika miejskiego. Udał się do przychodni skąd odebrał próbki krwi. Powrócił do samochodu. F. Straży Miejskiej zażądał od niego dokumentów i rozpoczęła się procedura legitymowania. Okazał mu prawo jazdy. Strażnik miejski pytał go o dodatkowe dane. Zwrócił mu wtedy uwagę, że się spieszy, że dostał dokumenty i powinno mu to wystarczyć. Na pytanie o imiona rodziców odpowiedział, że ich nie pamięta. W sposób nieuprawniony funkcjonariusz Straży Miejskiej pytał go o te dane. Strażnik miejski zapytał go gdzie pracuje. Stwierdził, iż odmawia odpowiedzi na to pytanie, gdyż było ono nie na miejscu. Funkcjonariusz mógł bowiem w jakiś sposób ustalić miejsce jego zatrudnienia, co nie jest zawsze tożsame z miejsce pracy. Wyjaśnił także, iż jako osoba transportująca materiał biologiczny nie posiadał uprawnień do parkowania w miejscach niedozwolonych.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego R. W. w zakresie w jakim wskazywał on, iż miał pełne prawo, aby zatrzymać się przed przychodnią (...) w J. przy ul. (...) w miejscu, gdzie interwencję wobec niego podjął funkcjonariusz Straży Miejskiej w J.. Wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie stoją bowiem w sprzeczności z zeznaniami wiarygodnych świadków S. P. (2) i S. P. (1), z których jednoznacznie wynika, iż w miejscu gdzie obwiniony zatrzymał pojazd w dniu 26 października 2018 r. obowiązywał zakaz zatrzymywania się. Z wyjaśnień obwinionego R. W. wynika, iż jako osoba transportująca materiał biologiczny do badań nie posiadał on uprawnień do parkowania w miejscach niedozwolonych. Obwiniony zatem po zwróceniu mu uwagi przez funkcjonariusza Straży Miejskiej, iż zatrzymał pojazd w miejscu niedozwolonym winien był odjechać z tego miejsca i zatrzymać pojazd w innym miejscu, gdzie pozwalały na to znaki drogowe. R. W. zlekceważył zwróconą mu przez S. P. (1) uwagę i odszedł od pojazdu pozostawiając go w miejscu, gdzie obowiązywał zakaz zatrzymywania się.

Lekceważący stosunek do funkcjonariusza Straży Miejskiej S. P. (1) i podjętej przez niego interwencji, co jednoznacznie wynika z wyjaśnień samego obwinionego, wykazał on po powrocie do samochodu, kiedy strażnik miejski przystąpił do legitymowania go, odmawiając podania imion rodziców oraz miejsca pracy. Oczywistym jest, iż obwiniony skoro jak wyjaśnił, nie cierpiał na zaniki pamięci, jedynie z powodu lekceważenia osoby funkcjonariusza Straży Miejskiej i wykonywanych przez niego czynności oświadczył mu, iż nie pamięta imion rodziców oraz odmówił odpowiedzi na pytanie dotyczące miejsca pracy. Obwiniony, podsiadający uprawnienia do kierowania pojazdami miał niewątpliwie wiedzę, iż winien podczas przeprowadzanych wobec niego przez funkcjonariusza Straży Miejskiej czynności legitymowania wobec zatrzymania pojazdu w miejscu niedozwolonym, okazać mu żądane dokumenty oraz podać dane dotyczące tożsamości swojej osoby oraz miejsca zatrudnienia. Za zmierzające do umniejszenia swojej odpowiedzialności Sąd ocenił twierdzenia obwinionego, iż niezgodnie z treścią art. 65 k.w. S. P. (1) pytał go o miejsce pracy nie zaś zatrudnienia. Gdyby obwiniony miał wolę udzielenia informacji w tym zakresie niewątpliwie wskazałby zarówno miejsce zatrudnienia jak i miejsce pracy, o ile były one różne. Treść sporządzonej przez funkcjonariusza Straży Miejskiej notatki urzędowej z interwencji podjętej wobec obwinionego w dniu 26 października 2018 r. wskazuje, iż R. W. podczas legitymowania wykazywał się niechęcią do udzielania żądanych przez legitymującego go S. P. (1) danych. Początkowo w zakresie ustalenia kto jest kierującym pojazdem wskazał mu, aby zadzwonił pod numer telefonu widoczny na pojeździe i tam sobie to ustalił.

Walor wiarygodności Sąd przydał dowodom z dokumentów zgromadzonym w niemniejszej sprawie. Brak było bowiem jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałaby poddać je w wątpliwość.

Obwiniony R. W. swoim zachowaniem zrealizował znamiona wykroczeń:

- z art. 92 § 1 k.w. bowiem w dniu 26 października 2018 r. w J. na ul. (...) będąc kierowcą samochodu marki S. o nr rej. (...) nie zastosował się do znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania się” parkując w/w pojazd na odcinku chodnika objętym zakazem

- art. 65 § 2 k.w. bowiem w dniu 26 października 2018 r. w J. na ul. (...) odmówił podania imion rodziców ora miejsca pracy funkcjonariuszowi Straży Miejskiej.

Działanie obwinionego było świadome. Nie zachodziły w przedmiotowej sprawie jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie winy obwinionego. Kierujący pojazdem winien stosować się do znaków drogowych i nie zatrzymywać pojazdu w miejscu niedozwolonym. Podczas legitymowania przez osobę uprawnioną do przeprowadzania tego rodzaju czynności winien okazać dokumenty udzielić informacji co do swojej tożsamości, obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionych przez obwinionego wykroczeń nie jest znaczny. Obwiniony wprawdzie umyślnie naruszył znak zakazu zatrzymywania się, zatrzymując pojazd w miejscu objętym zakazem – oznaczonym znakiem drogowym B-36 i mimo zwróconej mu przez funkcjonariusza Straży Miejskiej uwagi nie odjechał pojazdem z tego miejsca, tylko pozostawił pojazd oddalając się od niego. Umyślnie także obwiniony nie podał legitymującemu go funkcjonariuszowi Straży Miejskiej informacji dotyczących imion jego rodziców oraz miejsca zatrudnienia. W dniu 26 października 2018 r. obwiniony prezentował lekceważący stosunek nie tylko do obowiązujących przepisów ruchu drogowego nie stosując się do znaku zakazu zatrzymywania się, ale również do osoby funkcjonariusza Straży Miejskiej S. P. (1), który najpierw zwrócił obwinionemu uwagę na zatrzymanie pojazdu w miejscu zabronionym, na którą on nie zareagował, a następnie podczas legitymowania oświadczył, iż nie pamięta imion rodziców i odmawia odpowiedzi dotyczącej miejsca pracy. Zachowanie obwinionego nie spowodowało żadnej realnej szkody. Utrudniło jedynie podjętą wobec niego czynność legitymowania.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 200 zł. Sąd uznał, że taka kara jest adekwatna do wagi naruszonych przez obwinionego obowiązków zarówno związanych z przestrzeganiem znaków drogowych jak i udzielania informacji osobie uprawnionej do legitymowania. Grzywna w takim wymiarze stanowić będzie dla obwinionego odczuwalną dolegliwość, która powinna powstrzymać go przed naruszaniem prawa w przyszłości i spowodować w nim przekonanie, że naruszanie prawa nie pozostanie bez reakcji. Jednocześnie w wymiarze ogólnospołecznym kara ta powinna spowodować przekonanie o nieuchronności kary i uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia Sąd zasądził od obwinionego R. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 30 zł. Obwiniony uzyskuje dochody z wykonywanej pracy, posiada wartościowy majątek. Jest on zatem w stanie ponieść koszty postępowania w niniejszej sprawie.