Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2020 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny w składzie:

Przewodnicząca: sędzia Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

po rozpoznaniu w dniach 08.11.2019 r. i 26.02.2020 r.

sprawy:

A. K.,

syna E. i S. z d. J.,

urodzonego (...) w L.

obwinionego o to, że:

w dniu 04 sierpnia 2018 roku około godz. 20:30 w miejscowości D. na wysokości nr 41 nie zachował zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu będącego pod jego opieką psa w wyniku czego pies ten wybiegł poza teren posesji tj. na ulicę i pogryzł psa należącego do D. L. a także zaatakował sprawującego wówczas opiekę nad psem D. L. J. M.

tj. o czyn z art. 77 k.w.

I.  uznaje obwinionego A. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 77 k.w. w zw. z art. 2 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 77 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 250 /dwustu pięćdziesięciu/ złotych,

II.  na podstawie art. 119 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego A. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 30 zł.

Sygn. akt II W 1594/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 sierpnia 2018 roku obwiniony A. K. w miejscowości D. opiekował się psami należącymi do jego syna i synowej. Około godz. 20:30 pies o imieniu A. wybiegł poza posesję.

Dowód:

- wyjaśnienia obwinionego A. K. k. 241-242,

- zeznania świadka B. K. k. 27-28,

J. M. szedł ulicą wraz z psem należącym do D. L.. Znajdujący się pod opieką obwinionego A. K. pies, który wybiegł poza posesję pogryzł psa należącego do D. L. a także zaatakował J. M..

Dowód:

- zeznania D. L. k. 8-10, 242,

- zeznania świadka J. M. k. 31-33, 243,

Obwiniony A. K. był uprzednio karany za wykroczenia z art. 77 k.w.

Dowód:

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 31 stycznia 2017 r. w sprawie sygn. akt II W 1464/16 k. 249,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia08 marca 2018 r. w sprawie sygn. akt II W 270/18k. 250,

Obwiniony A. K. ma 68 lat, jest emerytem, otrzymuje świadczenie w kwocie około 2.300 zł miesięcznie, jest właścicielem mieszkania.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze obwinionego A. K. k. 241.

Obwiniony A. K. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. W złożonych wyjaśnieniach wskazał, iż w tym dniu pod nieobecność B. i S. K. opiekował się dziećmi. W ciągu dnia wraz z dziećmi przebywał w swoim miejscu zamieszkania, a wieczorem, około godz. 19.30, przyjechał do D.. Na prośbę przebywających na posesji dzieci, na teren posesji wypuścił psa o imieniu A.. Drugi z psów znajdował się w tym czasie w kojcu. Podczas zabawy dzieci wszedł do budynku, do łazienki. Gdy wchodził do budynku pies znajdował się na terenie posesji. Gdy wyszedł pies także był na terenie posesji. Zamknął psa i poszedł zamknąć bramę na kłódkę. Zamknął bramę z zewnętrznej strony i idąc ulicą zobaczył J. M. i D. L. oraz psa D. L.. J. M. i D. L. wykrzykiwali do niego „ty bandziorze, ty kryminalisto, będziesz siedział”. Podszedł do nich, a potem poszedł do bramy i wszedł na posesję. Za około 10 minut przyszli do niego policjanci.

W oparciu o wyjaśnienia obwinionego A. K. nie można wykluczyć, iż pies A., który w dniu 04 sierpnia 2018 roku znajdował się pod jego opieką, nie wybiegł poza posesję. Z wyjaśnień obwinionego wynika bowiem, iż przez cały czas, gdy pies był wypuszczony z kojca i biegał po terenie posesji, nie znajdował się on w zasięgu jego wzroku. Obwiniony A. K. bowiem, gdy pies biegał po posesji wszedł do wnętrza budynku, aby skorzystać z łazienki. Gdy wyszedł wprawdzie pies znajdował się na terenie posesji. Nie miał A. K. wiedzy, gdzie przebywał pies w czasie, gdy on znajdował się we wnętrzu budynku. Ze wzajemnie korespondujących ze sobą, a przez to w tej części wiarygodnych, zeznań świadków D. L. i J. M. wynika, iż około godziny 20.30 pies A. wydostał się poza teren posesji B. i S. K. i rzucił się na należącego do D. L. psa M., którego na smyczy prowadził J. M. oraz zaatakował J. M.. W wyniku tego zajścia pies D. L. został pogryziony.

Uwadze Sądu nie uszło, iż w toku postępowania w sprawie świadkowie D. L. i J. M. twierdzili, iż pies A. w dniu 04 sierpnia 2018 roku znajdował się pod opieką S. K.. Poza gołosłownymi twierdzeniami wskazanych świadków w tym zakresie brak jest jakichkolwiek dowodów to potwierdzających. Przeciwnie z wyjaśnień oskarżonego A. K., którym Sąd przydał walor wiarygodności wynika, iż S. K. wraz z żoną B. K. w tym dniu przebywali poza D. – przebywali na terenie K.. Również z zeznań świadka B. K. wynika, iż wraz z mężem w tym dniu przebywali w K. na imprezie (...), której byli współorganizatorami.

Jako nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy Sąd ocenił zeznania świadków D. W. oraz P. J.. Wskazani świadkowie nie posiadali żadnej wiedzy w zakresie zarzutu stawianego obwinionemu.

Walor wiarygodności Sąd przydał dowodom z dokumentów zgromadzonym w niniejszej sprawie. Brak było bowiem jakichkolwiek okoliczności, które nakazywałaby poddać je w wątpliwość.

Obwiniony A. K. swoim zachowaniem zrealizował znamiona wykroczenia z art. 77 k.w. Obwiniony bowiem w dniu 04 sierpnia 2018 roku około godz. 20:30 w miejscowości D. na wysokości nr 41 nie zachował zwykłych środków ostrożności przy trzymaniu będącego pod jego opieką psa, w wyniku czego pies ten wybiegł poza teren posesji tj. na ulicę i pogryzł psa należącego do D. L. a także zaatakował sprawującego wówczas opiekę nad psem D. L. J. M..

Zgodnie z art. 2 § 1 k.w. jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia wykroczenia, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Przepis art. 77 k.w. obowiązujący w dacie popełnienia przez obwinionego A. K. przypisanego mu wykroczenia jest względniejszy w porównaniu z przepisem art. 77 k.w. obowiązującym w dacie wydania wyroku. Z tego względu Sąd zastosował przepis art. 77 k.w. obowiązujący w dacie popełnienia przez A. K. przypisanego mu wykroczenia.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez obwinionego wykroczenia jest umiarkowany. Obwiniony, wypuszczając psa A. z kojca, był zobowiązany do opieki nad nim. Winien był podjąć wszystkie niezbędne czynności, aby uniemożliwić psu wydostanie się poza posesję. Nie powinien był pozostawiać psa biegającego po terenie posesji bez dozoru.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd wymierzył obwinionemu karę grzywny w kwocie 250 zł. Sąd uznał, że taka kara jest adekwatna do wagi popełnionego przez obwinionego wykroczenia. Grzywna w takim wymiarze stanowić będzie dla obwinionego odczuwalną dolegliwość, która powinna powstrzymać go przed naruszaniem prawa w przyszłości i spowodować w nim przekonanie, że naruszanie prawa nie pozostanie bez reakcji. Jednocześnie w wymiarze ogólnospołecznym kara ta powinna spowodować przekonanie o nieuchronności kary i uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Na podstawie art. 118 § 1 k.p.o.w. w zw. z § 2 i § 3 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty sądowej od wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia Sąd zasądził od obwinionego A. K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierzył mu opłatę w wysokości 30 zł. Obwiniony jest emerytem, otrzymuje świadczenie w kwocie około 2.300 zł, posiada wartościowy majątek w postaci mieszkania. Jest on zatem w stanie ponieść koszty postępowania w niniejszej sprawie.