Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

25 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Grzelak-Kula

Protokolant: Gabriela Krakowiak

po rozpoznaniu na rozprawie 10 stycznia 2019r. i 25 lutego 2019 r.

sprawy W. R. (1)

PESEL: (...)

obwinionego o to, że:

w dniu 4 czerwca 2018 roku około godziny 17;15 w J. na ul. (...) na wysokości na. 17 na drodze publicznej kierując pojazdem marki T. (...) o nr rej. (...), nie zachował należytej ostrożności podczas zmiany pasa ruchu, doprowadzając do zderzenia z prawidłowo jadącym pojazdem marki R. (...) o nr rej. (...), czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla B. W. oraz przewożonego pasażera tj. E. R.,

tj. za wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

I.  uznaje obwinionego W. R. (1) za winnego tego, że 4 czerwca 2018 roku około godz. 17:15 w J. na ulicy (...) prowadząc pojazd T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie zachował szczególnej ostrożności przy zmianie pasa ruchu z prawego na lewy, czym doprowadził do otarcia się z pojazdem R. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla E. R. i B. W., tj. wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. i za to na podstawie art. 86 § 1 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 500 (pięciuset) złotych;

II.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 121 § 1 k.p.s.w. zwalnia obwinionego od ponoszenia kosztów postępowania w niniejszej sprawie, obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt II W 1278/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił stan faktyczny:

4 czerwca 2018 r. W. R. (1) prowadząc samochód T. (...) o nr rej. (...) skręcił z ulicy podporządkowanej S.-Curie w J. w ulicę (...). Wjechał na prawy pas, a następnie zaczął wjeżdżać na lewy pas, którym poruszał się B. W. samochodem R. (...) o nr rej. (...). W. R. (1) nie ustąpił pierwszeństwa B. W. i doprowadził do zderzenia obu pojazdów. Spowodował tym zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla B. W. i swojego ojca E. R., którego przewoził.

dowód: częściowo wyjaśnienia W. R. (1) k. 25-26, 69

zeznania E. R. k. 70

zeznania B. W. k. 21-22, 77v

zeznania M. M. k. 36-37, 70

nagranie k. 32

notatka urzędowa k. 5

protokoły oględzin pojazdu 10-11, 12-13

szkic k. 14

W. R. (1) ma 41 lat, jest pracownikiem urzędu. Zarabia 900 zł miesięcznie. Był karany za wykroczenia przeciwko przepisom ruchu drogowego.

dowód: oświadczenie W. R. (1) k. 69

informacja k. 35

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia obwinionego tym zakresie, w którym obwiniony nie zaprzeczył, że doszło do kolizji. Te wyjaśnienia bowiem są zgodne przede wszystkim z nagraniem z monitoringu oraz z zeznaniami B. W. i E. R.. W pozostałej części relacja obwinionego, w tym jego oświadczenie złożone na rozprawie 25 lutego 2019 r., odnoszą się do oceny prawnej zdarzenia i do oceny zachowania B. W., który nie jest obwinionym w tej sprawie.

Niewątpliwie W. R. (1) wyjeżdżał z ulicy podporządkowanej na drogę składającą się z dwóch pasów ruchu, z których jeden, prawy, był częściowo zajęty przez zaparkowane tam inne samochody. W tym czasie lewym pasem ruchu poruszał się swoim samochodem B. W.. Taki stan rzeczy wynika z wyjaśnień obwinionego, zeznań pokrzywdzonego, z zapisu monitoringu.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom obwinionego co do tego, że to nie on spowodował zagrożenie bezpieczeństwa, ponieważ te wyjaśnienia są sprzeczne z nagraniem i zeznaniami pokrzywdzonego. Wynika z tych dowodów, że W. R. (1) zmieniając pas ruchu nie ustąpił pierwszeństwa pojazdowi, który już tym pasem jechał. Analizując nagranie, w powiązaniu z relacją B. W., sąd doszedł do wniosku, że to na obwinionym ciążył obowiązek ustąpienia pierwszeństwa. Wjeżdżając natomiast na pas, którym jechał inny pojazd, mimo że był za nim, obwiniony wymusił pierwszeństwo.

Zeznania M. M. pośrednio tylko przyczyniły się do ustaleń sądu, ponieważ funkcjonariusz ten nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia, a opisał jedynie czynności podjęte po nim, gdy zjawił się, by wykonać swoje obowiązki służbowe.

Zeznania tego świadka, jak i zeznania pokrzywdzonego sąd ocenił jako wiarygodne. M. M. znalazł się na miejscu zdarzenia w ramach swojej pracy, zrelacjonował o podjętych czynnościach. Zeznania B. W. natomiast są zgodne z nagraniem; tylko co do tego, że B. W. użył sygnału dźwiękowego nie znajdują w nim potwierdzenia, ponieważ nagranie to nie zawiera dźwięku. Brak jest jednak powodów, by temu twierdzeniu odmówić wiary, skoro było to logiczne postępowanie pokrzywdzonego, który zatrąbił, aby zwrócić uwagę obwinionego na nieprawidłowy manewr.

Za wiarygodne uznał też sąd zeznania E. R., przy czym uwaga ta dotyczy jedynie jego relacji o faktach, a nie przypuszczeniu co do prędkości, z jaką poruszał się B. W.. Kwestia prędkości jego samochodu nie miała znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Zebrane w aktach sprawy dokumenty sąd uznał za wiarygodne, rzetelne dowody. Pochodzą od uprawnionych osób, zostały sporządzone we właściwej formie.

W. R. (1) jadąc pojazdem T. (...) o nr rej. (...) zmieniał pas ruchu. Ciążył na nim wtedy obowiązek zachowania szczególnej ostrożności i obowiązek ustąpienia pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać (art. 22 ust. 1 i ust. 4 ustawy z 23 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym). W. R. (1) zaczął zjeżdżać z prawego pasa jezdni na lewy nie zważając na to, że pasem tym jedzie inny pojazd, któremu zobowiązany był ustąpić pierwszeństwa. To na nim ciążył taki obowiązek, a nie na B. W., który ewentualnie mógł wpuścić obwinionego przed siebie na zasadzie grzeczności. Należy dostrzec, że w chwili zdarzenia część pojazdu obwinionego nadal znajdowała się na prawym pasie ruchu, co oznacza, że nadal był on w trakcie manewru zmiany pasa. W. R. (2) spowodował swoją nieostrożnością zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym dla B. W. i E. R., ponieważ doszło do kontaktu pojazdów i ich gwałtownego zatrzymania. Obwiniony wypełnił znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 k.w.

Obwiniony działał świadomie. W żaden sposób nie tłumaczy jego postępowania fakt, że jechał przed pojazdem pokrzywdzonego, ponieważ pokrzywdzony nie miał obowiązku wpuścić obwinionego, natomiast obwiniony miał obowiązek przeczekania, aż będzie mógł bezpiecznie zmienić pas ruchu.

Stopień społecznej szkodliwości popełnionego wykroczenia jest przeciętny. Obwiniony naruszył oczywisty nakaz wynikający z przepisu ustawy. Przez nierespektowanie zasady doprowadził do zderzenia pojazdów, zagroził bezpieczeństwu dwóch osób.

Obwiniony był karany za wykroczenia przeciwko przepisom ruchu drogowego. Ukarania te nie są niebyłe, ponieważ pochodzą z czerwca i września 2017 r., zaś ukaranie uważa się za niebyłe z upływem 2 lat od wykonania, darowania lub przedawnienia wykonania kary. O ile obwiniony obie grzywny uiścił, ukarania te będą niebyłe we wrześniu 2019 r.

Sąd zwolnił obwinionego od kosztów sądowych ze względu na jego niskie zarobki.