Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maria Migoń - Karwowska

Protokolant: Bożena Cybin

po rozpoznaniu w dniach 03 grudnia 2014 r., 19 marca 2015 r. i 07 maja 2015 r.

sprawy: J. P.

syna M. i K. z d. P.,

urodzonego w dniu (...) w G.,

oskarżonego o to, że:

w dniu 27 kwietnia 2014 roku w S., woj. (...), na ul. (...), na drodze publicznej, kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym kolejno 0,26 mg/l i 0/24 mg/l stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  oskarżonego J. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku przy przyjęciu, iż w chwili zdarzenia miał on 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, to jest wykroczenia z art. 87 § 1 k.w. i za to, na podstawie art. 87 § 1 k.w., wymierza mu karę 800 (ośmiuset) złotych grzywny;

II.  na podstawie art. 87 § 3 k.w., orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi wymagane jest prawo jazdy kategorii B, na okres roku;

III.  na podstawie art. 29 § 4 k.w., na poczet orzeczonego wobec oskarżonego zakazu prowadzenia pojazdów zalicza okres zatrzymania jego prawa jazdy od 27 kwietnia 2014r. do 27 kwietnia 2015 r.;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 119 § 1 k.p.s.w., zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2014 r. w godzinach wieczornych J. P. spożywał alkohol. Następnego dnia, tj. 27 kwietnia 2014 r. w godzinach rannych J. P. postanowił pojechać do S.. Oskarżony kierował swoim samochodem marki V. (...) o nr rej. (...). Około godziny 9.00, na terenie S., J. P. został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji R. W. i A. D.. W toku kontroli policjanci poddali oskarżonego badaniu stanu trzeźwości urządzeniem kontrolno - pomiarowym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu typu A., które to badanie o godzinie 9:15 wykazało u oskarżonego wynik stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu w ilości 0,26 mg/l, zaś o godzinie 9:30 – 0,24 mg/l.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 18-19, 20-21, 75, zeznania świadka A. D. k. 14, protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k.2, świadectwo wzorcowania k.3,

Oskarżony J. P. nie był dotychczas karany sądownie. Oskarżony jest żonaty i posiada troje dzieci w wieku 22, 20 i 17 lat. Posiada wykształcenie zawodowe, zawód tokarz – ślusarz, nie pracuje, utrzymuje się z renty chorobowej w wysokości 900 złotych.

Oskarżony nie był leczony psychiatrycznie i odwykowo, leczony neurologicznie w związku z guzem mózgu. Oskarżony w chwili popełnienia czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w stopniu znacznym zdolności rozpoznania jego znaczenia, jak i kierowania swoim postępowaniem; mógł brać udział w postępowaniu.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k.18, 59, dane o karalności k. 15, opinia sądowo – psychiatryczna k. 61-62.

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Słuchany w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił, iż w dniu 27 kwietnia 2014r. w godzinach rannych jechał do S., kierując swoim samochodem marki V. (...) nr rej. (...). Wraz z nim jechali jego znajomi, których – na ich prośbę – wiózł do rodziny w S.. Około godziny 9.00 został zatrzymany do kontroli przez patrol policji. W trakcie kontroli został poddany badaniu na stan trzeźwości. Okazało się, że wynik był pozytywny. Oskarżony podał, że dzień wcześniej spożywał alkohol w porze kolacji. Wypił jeden kieliszek wódki, a później wypił jeszcze dwa piwa. Czuł się dobrze i nie przypuszczał, że może być jeszcze pod działaniem alkoholu. Był pewien, że może prowadzić samochód.

W toku przewodu sądowego oskarżony również przyznał się do popełnienia zarzuconego mu czynu i podtrzymał swoje wcześniejsze wyjaśnienia.

dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. k. 18-19, 20-21, 75.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd przyznał walor pełnej wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego J. P., w których przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia oskarżonego korespondują ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym, szczególnie z zeznaniami świadka A. D., która wraz z funkcjonariuszem policji R. W. dokonywała zatrzymania i kontroli drogowej oskarżonego. Wyjaśnienia oskarżonego pozostają również w bezpośredniej korelacji z pozostałym materiałem dowodowym w postaci protokołu badania alcosensorem.

Dokonując oceny zeznań świadka A. D. Sąd uznał relację przedstawioną przez nią za w pełni wiarygodną. Zeznania tego świadka są bowiem logiczne, spójne i konsekwentne. A. D. dokładnie opisała przebieg zdarzenia. Ponadto zeznania wymienionej znajdują potwierdzenie w dowodzie w postaci protokołu badania alcosensorem, który to dokument Sąd uznał za w pełni wiarygodny.

Sąd uznał za wiarygodną opinię sądowo – lekarską, sporządzoną przez biegłego G. R. (k.81-82). Zdaniem Sądu opinia powyższa jest miarodajna, pełna, spójna i wyczerpująca, a nadto została sporządzona w sposób profesjonalny, jasny, wewnętrznie niesprzeczny oraz naukowo i logicznie uzasadniony. Dokonane przez biegłego oceny oraz wyprowadzone wnioski są, w ocenie Sądu, zgodne z doświadczeniem życiowym oraz wskazaniami wiedzy, jak również uzasadnione w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego. Podkreślić przy tym należy, iż z przywołanej opinii wynika, że w momencie kontroli drogowej stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu mieściło się w przedziale 0,25 mg/l – 0,27 mg/l. Zdaniem biegłego, po zakończeniu spożywania alkoholu jego stężenie przez pewien czas miało wartości rosnące, po czym nastąpiła faza wyrównania i następnie od około godz. 0.00 – 1.00 wystąpiła faza eliminacji czyli spadku stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego. Biegły stwierdził, iż okoliczności spożywania alkoholu (biorąc pod uwagę jego ilość, rodzaj i czas), jakie podał oskarżony, teoretycznie mogły skutkować stężeniem alkoholu w jego organizmie, jaki został stwierdzony w badaniach wydychanego powietrza.

Podnieść należy, iż zgodnie z dokumentem w postaci świadectwa wzorcowania urządzenia alcosensor (k.3), którym dokonano badania stanu trzeźwości oskarżonego, wydanym przez Laboratorium (...) poprawka oraz niepewność pomiaru dokonanego tym urządzeniem wynosi 0,01 mg/l. Wiarygodność tego dokumentu, zdaniem Sądu, nie budzi żadnych wątpliwości.

Za wiarygodne uznał też Sąd pozostałe, zgromadzone w aktach sprawy dowody w postaci danych o karalności i opinii sądowo – psychiatrycznej, których treści nie sposób kwestionować.

W tym stanie rzeczy Sąd uznał, iż J. P. w dniu 27 kwietnia 2014 roku w S., na ul. (...), na drodze publicznej kierował samochodem marki V. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie po użyciu alkoholu wynoszącym 0,25 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, czym dopuścił się popełnienia wykroczenia z art. 87 § 1 k.w.

Oskarżyciel publiczny w skierowanym do Sądu akcie oskarżenia zakwalifikował zachowanie oskarżonego według przepisów art. 178a § 1 k.k. W ocenie Sądu kwalifikacja prawna czynu zarzuconego oskarżonemu nie może się ostać. W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a w szczególności treści opinii biegłego G. R. wskazującej na wynik 0,25 mg/l, jako dolną granicę posiadanego przez oskarżonego stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu, nie budzi żadnych wątpliwości, że czyn popełniony przez J. P. stanowi wykroczenie kwalifikowane z art. 87 § 1 k.w. Podkreślić należy też, iż wynik badania urządzeniem alcosensor, jaki został stwierdzony u oskarżonego (0,26 mg/l) nie może automatycznie świadczyć o tym, iż taki sam był też stan jego nietrzeźwości. Jak Sąd wskazał już powyżej wynik pomiaru urządzenia jest dotknięty poprawką oraz niepewnością wynoszącymi 0,01 mg/l. W tej sytuacji niezbędne jest dla określenia stanu rzeczywistej nietrzeźwości osoby badanej, odjęcie tej wartości od uzyskanej w wyniku badania wielkości. W wypadku wyniku badania w wysokości 0,26 mg/l, odjęcie wartości stanowiącej poprawkę oraz niepewność pomiaru, daje dolną granicę rzeczywistej zawartości alkoholu w organizmie osoby badanej wynoszącą 0,25 mg/l. Powyższe okoliczności, a przede wszystkim wnioski zawarte w opinii biegłego G. R., świadczą o tym, iż J. P. w czasie przeprowadzonej wobec niego kontroli drogowej nie znajdował w stanie nietrzeźwości wynoszącej 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, lecz w stanie po użyciu alkoholu, wynoszącym 0,25 mg/l, a zatem dopuścił się popełnienia wykroczenia z art. 87 § 1 k.k., nie zaś przestępstwa, jak wskazał to oskarżyciel publiczny.

Obwiniony działał umyślnie. Wypił alkohol w kilka godzin przed prowadzeniem samochodu – późnym wieczorem, a rankiem już prowadził pojazd. Wiedział, ile i jakiego rodzaju alkoholu wypił, skoro określił to podczas przesłuchania. Dopuścił się więc przypisanego mu czynu umyślnie w zamiarze ewentualnym. Jego wina w zakresie tego czynu nie może budzić wątpliwości.

Sąd uznał, że czyn obwinionego cechuje znaczący stopień społecznej szkodliwości. Za takim wnioskiem przemawia przede wszystkim stan po użyciu alkoholu obwinionego będący na granicy stanu nietrzeźwości.

Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę okoliczności łagodzące dotyczące obwinionego. Zaliczył do nich dotychczasową niekaralność J. P. oraz przyznanie się do popełnienia zarzucanego czynu. Tej ostatniej okoliczności Sąd nie przydał jednak decydującego znaczenia, jako że został on zatrzymany na gorącym uczynku.

Wymierzając oskarżonemu karę 800 zł grzywny Sąd uznał, iż jest ona adekwatna do wagi czynu J. P., jego warunków osobistych i okoliczności popełnionego przez niego czynu. Kara grzywny w takim wymiarze powinna spełnić swój cel zapobiegawczy oraz wychowawczy i zapobiec w przyszłości popełnieniu przez J. P. wykroczenia. W ocenie Sądu nie ma potrzeby surowszego oddziaływania na obwinionego, który nie jest osobą skłonną do naruszania prawa, co pozwala przypuszczać, że popełniony czyn był incydentalnym naruszeniem przez niego prawa. Wymierzona kara uwzględnia także stan po użyciu alkoholu, będący na granicy nietrzeźwości.

Sąd zobowiązany był orzec wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów, ponieważ swoim zachowaniem godził w bezpieczeństwo i porządek w komunikacji, a podczas popełnienia czynu znajdował się w stanie po użyciu alkoholu. W związku poruszaniem się przez obwinionego samochodem osobowym w ruchu lądowym w czasie popełnienia wykroczenia, w ocenie Sądu konieczne było orzeczenie wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, do kierowania którymi wymagane jest prawo jazdy kategorii B. Okres tego zakazu, tj. rok jest wyższy od dolnej granicy tego środka karnego, wynoszącej 6 miesięcy, ponieważ uwzględnia wysokie stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu. Zdaniem Sądu, okres ten jest wystarczający by uchronić innych uczestników ruchu przed nieodpowiedzialnością J. P., a jednocześnie będzie stanowić dla niego odczuwalną dolegliwość, która powinna powstrzymać go przed podobnym zachowaniem w przyszłości.

Na poczet orzeczonego środka karnego Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia jego faktycznego zatrzymania, tj. 27 kwietnia 2014 r. do dnia 27 kwietnia 2015 r.

Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, w tym od opłaty, kierując się jego sytuacją majątkową i osobistą. Oskarżony utrzymuje się z renty chorobowej w wysokości 900 złotych, a nadto posiada obowiązek alimentacyjny wobec małoletniego syna. W tych okolicznościach niecelowe byłoby obciążanie go kosztami postępowania.