Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 czerwca 2014 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aleksandra Grzelak - Kula

Protokolant Dagmara Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 09 czerwca 2014 r.

sprawy D. W.

syna A. i B. z d. G.

urodzonego w dniu (...) w K.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu w dniu 07 stycznia 2014r. w J., woj. (...), ze sklepu (...)położonego przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia wkrętarkę akumulatorową m-ki M.wraz z baterią i ładowarką wartości 748 zł w ten sposób, że przeszedł przez linię kas z ukrytymi wyżej opisanymi rzeczami, nie płacąc za towar, czym działał na szkodę sklepu (...)w J.,

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k.

2.  w dniu 05 stycznia 2014r. w J., woj. (...), ze sklepu (...)położonego przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia wkrętarkę akumulatorową m-ki M. (...) (...), o numerze znamionowym (...)wraz z akumulatorem i ładowarką wartości 458 zł w ten sposób, że przeszedł przez linię kas z ukrytymi wyżej opisanymi rzeczami, nie płacąc za towar, czym działał na szkodę sklepu (...)w J.,

to jest o czyn z art. 278 § 1 k.k.

I.  oskarżonego D. W. uznaje za winnego tego, że w dniu 05 stycznia 2014r. w J.ze sklepu (...)położonego przy ul. (...)II, zabrał w celu przywłaszczenia wkrętarkę akumulatorową marki M. (...) (...), o numerze znamionowym (...)wraz z akumulatorem i ładowarką o łącznej wartości 458 zł oraz tego, że w dniu 07 stycznia 2014r. w J.ze sklepu (...)położonego przy ul. (...), zabrał w celu przywłaszczenia wkrętarkę akumulatorową m-ki M.wraz z baterią i ładowarką o łącznej wartości 748 zł, czym działał na szkodę (...) Sp. z o.o.w W.przy przyjęciu, że czyny te stanowią elementy ciągu przestępstw, tj. występków z art. 278 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 58 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych;

II.  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego D. W. na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe, w tym 100 złotych opłaty.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 stycznia 2014 r. D. W.udał się do marketu budowlanego Castorama w J.przy ul. (...). Chodząc po sklepie zauważył leżące na wysepce wkrętarki, które były wyjęte z pudełek. Postanowił zabrać wkrętarkę marki M. (...) (...)o numerze znamionowym (...)z akumulatorem i ładowarką o łącznej wartości 458 zł na szkodę (...) Sp. z o.o.w W.. Włożył te przedmioty do sklepowego koszyka i przez jakiś czas chodził jeszcze po sklepie. W pewnym momencie wyjął je z koszyka, schował pod kurtkę i skierował się w stronę wyjścia ze sklepu i wyszedł z niego. Z tymi rzeczami D. W.poszedł do lombardu przy ul. (...)w J., gdzie oddał je w zastaw za kwotę 200 zł. Za uzyskane w ten sposób pieniądze zrobił zakupy żywnościowe dla swojej rodziny.

dowód: wyjaśnienia D. W. k. 18-19, 62-63, 90-93

zeznania A. W. k. 7

zeznania A. L. k. 8

zeznania R. S. (1) k. 38-39, 58-59

kopia umowy k. 14

protokół oględzin rzeczy k. 33-37

protokół okazania rzeczy k. 46-48

Następnie w dniu 7 stycznia 2014 r. D. W. ponownie poszedł do Castoramy, aby kupić wkładkę do zamka. Chodząc po sklepie zauważył wkrętarki wyjęte z opakowań. Zrezygnował z zakupu wkładki, a zabrał jedną z wkrętarek – marki M. z baterią i ładowarką o łącznej wartości 748 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w W.. Włożył ją do koszyka sklepowego, a przechodząc przez dział z panelami, włożył elektronarzędzia pod kurtkę i skierował się do wyjścia ze sklepu. Przy drzwiach wyjściowych został zatrzymany przez ochroniarza, któremu oddał zabrane wcześniej przedmioty.

dowód: wyjaśnienia D. W. k. 18-19, 62-63, 90-93

zeznania R. S. (2) k. 4-5

protokół zatrzymania rzeczy k. 10-12

nagranie k. 45

protokół oględzin nagrania k. 65-76

D. W. ma 32 lata. Utrzymuje się z prac dorywczych. Na utrzymaniu ma konkubinę i dziecko. Nie był dotychczas karany.

dowód: wyjaśnienia D. W. k. 18-19

dane o karalności k. 64

Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, że 7 stycznia 2014 r. udał się do Castoramy, gdzie miał kupić wkładkę do zamka. Chodząc po sklepie zauważył wkrętarki i postanowił wziąć jedną z nich. Do wkrętarki dołączony był akumulator i ładowarka. Włożył te rzeczy do koszyka, a przechodząc przez dział budowlany, włożył je pod kurtkę i wyszedł ze sklepu. Przy drzwiach zatrzymał go ochroniarz, i zaprowadził do osobnego pomieszczenia. Tam oddał ochroniarzowi wkrętarkę. Podobnie w dniu 5 stycznia 2014 r. przyszedł do Castoramy i wtedy również zabrał wkrętarkę, a po wyjściu z nią ze sklepu, poszedł do lombardu na ul. (...), gdzie sprzedał ją za 200 zł. Za te pieniądze zrobił zakupy w (...). Kupił jedzenie dla siebie, konkubiny i córki, nie przeznaczył ich na alkohol lub narkotyki. Wyjaśnił, że ma świadomość tego, że zrobił źle, podał, że tego żałuje, że zmusiła go do tego sytuacja życiowa.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę w całości. Wraz z pozostałymi dowodami – zarówno osobowymi, jak i z dokumentów tworzą spójną całość. Są wiarygodne i co do sposobu działania oskarżonego, i co do rodzaju i wartości zabranych rzeczy. Nie budzi wątpliwości, że w dniu 5 stycznia 2014 r. D. W. wyniósł ze sklepu wkrętarkę M. P. M. D.- (...) o numerze znamionowym (...) z akumulatorem i ładowarką o łącznej wartości 458 zł, a następnie zastawił ją w lombardzie. Z wyjaśnieniami oskarżonego w tej części korespondują zeznania jego konkubiny A. L. i jego ojca A. W. oraz umowa, którą zawarł z osobą zatrudnioną w lombardzie. Jako wiarygodne ocenił Sąd również te wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że w dniu 7 stycznia 2014 r. po zabraniu wkrętarki marki M. z baterią i ładowarką o łącznej wartości 748 zł wyszedł ze sklepu, lecz przy wyjściu został zatrzymany przez ochroniarza. W tym zakresie potwierdza je nagranie z monitoringu oraz relacja R. S. (2).

Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować wartości zabranych przez oskarżonego rzeczy. Wartości te zostały podane przez pracownika Castoramy – R. S. (1), są to kwoty, za jakie tego rodzaju sprzęt można nabyć w tym sklepie, nie odbiegają od cen rynkowych.

Jako wiarygodne ocenił Sąd zeznania wszystkich świadków przesłuchanych w toku postępowania. Razem z pozostałymi dowodami tworzą spójną całość. Każdy ze świadków wypowiadał się tylko na temat okoliczności mu wiadomych, zeznania ich są obiektywne i spójne.

Również zebrane w sprawie dokumenty Sąd ocenił jako wiarygodne. Pochodzą od uprawnionych osób, nie były kwestionowane w toku postępowania przez żadną ze stron.

W świetle przeprowadzonych w sprawie dowodów, a zwłaszcza w kontekście wyjaśnień oskarżonego, jego sprawstwo nie budzi wątpliwości. Oskarżony dwukrotnie, w dniach 5 i 7 stycznia 2014 r., przyszedł do sklepu (...) w J., skąd zabrał wkrętarki z osprzętem, schował je pod kurtkę i wyszedł z nimi ze sklepu. Postąpił z nimi jak z własnymi, chociaż za nie nie zapłacił. Zachowaniami tymi każdorazowo wypełnił znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 k.k.

Sąd ustalił, że pokrzywdzonym jest nie sklep (...) w J., lecz (...) Sp. z o.o. w W.. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością bowiem ma osobowość prawną, co wynika wprost z Kodeksu spółek handlowych, jest podmiotem praw i obowiązków, a takich przymiotów nie posiada sklep, który jest tylko placówką sieci, nie mającą osobowości prawnej, a zatem praw. Naruszonym przez oskarżonego dobrem było mienie – mienie spółki, a nie mienie sklepu, ponieważ to nie sklep, a spółka jest właścicielem mienia. Skutkowało to innym oznaczeniem pokrzywdzonego w opisie czynów przypisanych oskarżonemu. Sąd wyeliminował z ich opisu także opis działania oskarżonego: „przeszedł przez linię kas z ukrytymi wyżej opisanymi rzeczami nie płacąc za towar”, ponieważ już we wcześniejszym opisie jego zachowania, tj. „zabrał w celu przywłaszczenia”, zawierają się wszystkie ustawowe znamiona przestępstwa kradzieży.

Sąd przyjął, że popełnione przez D. W. czyny tworzą ciąg przestępstw. Oskarżony działał w taki sam sposób, kolejne zachowania dzieliły zaledwie dwa dni, a więc krótkie odstępy czasu, oba popełnił, zanim zapadł wyrok co do któregokolwiek z nich. Skutkowało to orzeczeniem jednej kary za oba występki na podstawie art. 91 § 1 k.k.

Oskarżony działał świadomie. Dokładnie opisał, jak doszło do dokonania przez niego zaboru rzeczy, wiedział, że nie są to jego przedmioty, ukrył je wychodząc ze sklepu, aby nie zostać wykrytym.

Stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest znaczny. Oskarżony naruszył jeden z podstawowych i oczywistych zakazów – zaboru cudzego mienia. Jednocześnie na złagodzenie oceny postępowania oskarżonego wpływ ma jego motywacja. Dokonał kradzieży, aby uzyskać w ten sposób środki na życie – nie tylko dla siebie, ale także dla osób, które utrzymuje. Oskarżony nie ma bowiem stałej pracy, jego konkubina również nie pracuje zajmując się kilkunastomiesięcznym dzieckiem. Oczywiście nie sposób aprobować takiego zachowania, lecz nie można pominąć, że oskarżony zdobyte w ten sposób pieniądze przeznaczył na artykuły pierwszej potrzeby. Nie przeznaczył ich na używki czy nieistotne zakupy, lecz w taki sposób wspomógł swoją rodzinę.

W tych warunkach Sąd uznał, że nawet orzeczona w najniższym wymiarze kara pozbawienia wolności byłaby nieadekwatna do wagi popełnionych przez D. W. czynów. Przestępstwo kradzieży jest bowiem zagrożone jedynie karą pozbawienia wolności w wymiarze od 3 miesięcy do 5 lat, a zatem zachodzą warunki formalne do nadzwyczajnego złagodzenia kary orzekanej za to przestępstwo. Sąd wziął pod uwagę, że oskarżony jest osobą dotychczas niekaraną, a zatem nie jest skłonny do naruszania prawa, jest to w jego życiu incydent. Na jego korzyść przemawia również jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa, tj. okazanie skruchy, przyznanie się do popełnienia zarzucanych mu czynów i poddanie się karze. Okoliczności te doprowadziły Sąd do przekonania, że oskarżony zasługuje na nadzwyczajne złagodzenie kary poprzez wymierzenie kary łagodniejszego rodzaju, tj. kary grzywny. Wspomnieć trzeba, że orzeczenie środka karnego nie jest obligatoryjnym warunkiem możliwości nadzwyczajnego złagodzenia kary, zaś biorąc pod uwagę, że szkoda została w całości naprawiona, orzeczenie obowiązku naprawienia szkody byłoby niecelowe.

Sąd wymierzył D. W. karę 100 stawek dziennych grzywny, tj. w wymiarze uzgodnionym z Prokuratorem uznając, że odzwierciedla ona wagę jego czynu i stanowić będzie odpowiednią i wystarczającą reakcję na jego zachowanie. Oskarżony jest osobą młodą, wykształconą, nie zachodzi więc przeszkoda w orzeczeniu tego rodzaju kary. Kwotę stawki dziennej Sąd ustalił na 10 zł, tj. w najniższym wymiarze. Jest ona dostosowana do możliwości majątkowych oskarżonego.

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe również zgodnie z wnioskiem Prokuratora złożonym w trybie art. 335 k.p.k.