Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 października 2013r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział I Cywilnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Sylwia Bańka – Mrozewska

  Protokolant – Beata Plata

po rozpoznaniu w dniu 24 października 2013r.

na rozprawie

sprawy z powództwa

P. G.

przeciwko

(...) S.A.

w S.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda P. G. kwotę 15.198,72 (piętnaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt osiem 72/100) złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 14.829,72 złotych od dnia 02 maja 2012r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 3.777 tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje stronie pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze kwotę 309,99 złotych tytułem nieuiszczonych kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód P. G. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 15.198,72 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 14.829,72 od dnia 01 maja 2013r. do dnia zapłaty, oraz kosztami procesu w tym kosztami z tytułu zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu żądania wskazał, że w wyniku kolizji w dniu 30 marca 2013r. uszkodzeniu uległ należący do niego pojazd m-ki M. (...) o nr rej. (...). Odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki zdarzenia ponosi (...) S.A. w S., w którym był ubezpieczony w zakresie OC pojazd sprawcy szkody.

Powód podał, że przedmiotową szkodę zgłosił stronie pozwanej, która po sporządzeniu wyceny przyznała odszkodowanie w wysokości 4.732,26 złotych brutto.

Wskazał, że celem weryfikacji stanowiska ubezpieczyciela i sporządzonej przez niego kalkulacji zwrócił się do osoby posiadającej certyfikat w zakresie kalkulacji napraw o sporządzenie wyceny poniesionej szkody. Wedle tejże opinii szkoda oszacowana została na kwotę 19.561,98 złotych brutto.

Powód zaznaczył, że suma dochodzona pozwem stanowi różnicę pomiędzy wypłaconym odszkodowaniem w wysokości 4.732,26 złotych, a kwotą wynikającą z przedłożonej kalkulacji – 19.561,98 złotych, powiększoną o sumę 369 złotych wydatkowaną na sporządzenie prywatnej ekspertyzy.

Zdaniem powoda wysokość przyznanego przez ubezpieczyciela odszkodowania jest rażąco zaniżona, albowiem wysokość świadczenia zobowiązanego do wypłaty, należy obliczać na podstawie ustaleń co do zakresu uszkodzeń, uzasadnionych technicznie sposobów naprawy, przewidywanych kosztów niezbędnych materiałów i robocizny według daty ich ustalania. Poszkodowany nie jest przy tym zobowiązany do naprawy pojazdu, może on bowiem pojazd sprzedać w stanie uszkodzonym, ale również jest uprawniony do uzyskania odszkodowania wyrównującego szkodę.

Powód zarzucił, że strona pozwana koszt malowania i montażu oparła o ceny usług niewykwalifikowanych i nieautoryzowanych warsztatów. Tymczasem w jego pojeździe uległy uszkodzeniu oryginalne części i takie powinno obejmować odszkodowanie. Ponadto pozwane Towarzystwo w sposób nieuprawniony dokonało urealnienia wartości na części zamienne w wysokości aż 65% oraz znaczącą zaniżyło wartość jednej roboczogodziny obowiązującej na terenie J..

Powód podał, że domaga się zwrotu kosztów wyceny wynikłej ze zdarzenia z dnia 30 marca 2013r. Wykonanie bowiem kalkulacji wysokości szkody przez osobę posiadającą odpowiednią wiedzę w tym zakresie było całkowicie zasadne i wynikłe z zaniżonej przez stronę pozwaną kwoty odszkodowania. Sporządzenie wyceny było konieczne, albowiem powód nie posiada wiadomości specjalnych w tym zakresie.

Zdaniem poszkodowanego w świetle powyższego jego pozew był konieczny i w pełni uzasadniony.

Strona pozwana (...) S.A. w S. reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu wskazała, że spełniła już swoje zobowiązanie przez zapłatę na rzecz powoda sumy 4.732,26 złotych. Zakwestionowała wysokość roszczeń objętych pozwem podnosząc, że pojazd należący do powoda w chwili wypadku był użytkowany ponad 3 lata i nie był objęty gwarancją. Nie było zatem koniecznym i niezbędnym, aby był naprawiony przy użyciu części oryginalnych, sygnowanych logo producenta.

Pozwany ubezpieczyciel zarzucił również, że sporządzony przez powoda kosztorys nie odzwierciedla wysokości poniesionej przez niego szkody, gdyż oparty został o wyliczenie według wariantu właściwego dla napraw w autoryzowanych salonach, przy czym poszkodowany nie udowodnił, że poniósł koszty naprawy w tej kwocie.

Strona pozwana podniosła nadto, że koszty opinii biegłego nie pozostają w związku przyczynowym ze zdarzeniem ubezpieczeniowym i roszczenie w tym zakresie winno być oddalone.

W toku procesu strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 marca 2013 roku należący do P. G. samochód marki M. (...) o nr rej. (...) został uszkodzony w wyniku kolizji drogowej.

Sprawcą zdarzenia był K. A. P. kierujący samochodem m-ki V. o nr rej. (...), ubezpieczony w zakresie OC w (...) S.A. w S..

/ dowód : notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym z dn. 02.04.2013r. – k. 8,

opis zdarzenia do szkody komunikacyjnej – k. 41-42 /

(...) S.A.w S.po otrzymaniu zgłoszenia szkody w dniu 02 kwietnia 2013r., na podstawie kosztorysu nr (...) z dnia 12 kwietnia 2013r. ustaliło koszt naprawy pojazdu marki M. (...)o nr rej. (...)na kwotę 4.732,26 złotych brutto.

/ dowód : kosztorys naprawy nr (...) z dn. 12.04.2013r. – k. 10 -12,

protokół szkody – k. 47 – 49 /

P. G.udał się do firmy (...)w J.celem zweryfikowania prawidłowości wypłaconego mu odszkodowania przez (...).

(...) s.c.S. St. D. P.w J.sporządziła kalkulację naprawy nr (...)., według której koszt naprawy pojazdu P. G.wyniósł 19.561,98 złotych brutto.

Za zleconą kalkulację P. G. zapłacił gotówką kwotę 369 złotych.

/ dowód : kalkulacja (...) ., – k. 13 -19

aktura VAT nr (...) z dnia 29.04.2013r. – k. 9 akt sprawy /

Koszt naprawy samochodu marki M. (...) o nr rej. (...) uszkodzonego w dniu 30 marca 2013r. wyniósł 19.565,33 złotych brutto.

/ dowód : pisemna opinia biegłego J. W. – k.. 90-104 /

Sąd zważył co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 822 k.c. w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz, której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c. w zw. z art. 824 ¹ k.c.).

Wysokość odszkodowania winna być ustalona według reguł określonych w art. 363 k.c., którego treść § 1 stanowi, że naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Paragraf 2 tego przepisu stanowi, że jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie (art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała odpowiedzialność strony pozwanej za szkodę powstałą w pojeździe powoda. Ubezpieczyciel uznał bowiem roszczenie wypłacając poszkodowanemu odszkodowanie. Kwestią sporną była natomiast wysokość poniesionej szkody.

Powód P. G., na którym zgodnie z dyspozycją art. 6 k.c. spoczywał ciężar udowodnienia dochodzonego roszczenia, wykazał za pomocą dowodu z dokumentu w postaci prywatnej kalkulacji naprawy oraz dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej, nieprawidłowości w przedmiocie ustalenia przez stronę pozwaną wysokości odszkodowania.

Biegły sądowy wskazał, że koszt naprawy pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...) wyniósł 19.565,33 złotych brutto. Jednocześnie zaznaczył, że pozwane Towarzystwo w swoim kosztorysie nieprawidłowo zastosowało wersję danych z maja 2013r., niezgodnie z datą szkody. Podniósł, że z protokołów oględzin pojazdu z dnia 05 kwietnia 2013r. i 12 kwietnia 2013r., sporządzonych przez tego samego likwidatora nie wynikało, że przedmiotowy samochód był wcześniej uszkodzony lub był naprawiany za pomocą części nieoryginalnych. Nie podano także, że pojazd ten był naprawiany blacharsko – lakierniczo. Poza tym ubezpieczyciel nie przedłużył czasów naprawy, niezbędnych do prawidłowego wykonania naprawy. Jednocześnie biegły podkreślił, że nie powinno budzić wątpliwości, iż zamontowanie w miejsce części oryginalnych – części nieoryginalnych – nie jest przywróceniem stanu poprzedniego pojazdu.

W ocenie Sądu przedstawiona przez biegłego opinia, wydana w oparciu o całokształt materiału dowodowego była rzetelna, fachowa, logiczna i jasna. Nie została też zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Pozwalała zatem na poczynienie na jej podstawie istotnych ustaleń faktycznych w sprawie.

Jak wynikało zatem z opinii biegłego sądowego nie doszło do spełnienia przez stronę pozwaną świadczenia w należnej w stosunku do wyrządzonej szkody wysokości. Bezsprzecznym jest bowiem, iż z naprawieniem wyrządzonej szkody mamy do czynienia dopiero wówczas gdy, wypłacone przez ubezpieczyciela świadczenie pieniężne ma na celu skompensowanie doznanej szkody w całości.

Mając na uwadze, że koszt naprawy pojazdu wynosił według biegłego 19.565,33 złotych brutto, a powód z tytułu szkody otrzymał już sumę 4.732,26 złotych brutto, do wypłaty przez stronę pozwaną pozostawała kwotą 14.833,07 złotych.

Jednocześnie wskazać należało, że strona pozwana nie wykazała, że naprawa pojazdu powoda przy użyciu nowych części oryginalnych spowoduje wzrost wartości pojazdu. Poszkodowany ma bowiem prawo oczekiwać, iż otrzyma od ubezpieczyciela kwotę, która obejmuje także wartość nowych części, których zamontowanie jest potrzebne, aby przywrócić pojazd do stanu sprzed wypadku. Przywrócenie zaś do takiego stanu oznacza, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić komfort jazdy w takim stopniu jak sprzed szkody. Literalna zaś wykładania przepisów art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 2 k.c. nie daje podstaw do obniżenia należnego poszkodowanemu odszkodowania o różnicę pomiędzy wartością części nowej a wartością części która uległa uszkodzeniu, wyliczoną odrębnie dla każdej części (vide: uzasadnienie postanowienia S.N. z dn. 20.06.2012r., III CZP 85/11, Lex 1218190).

Nieuprawniony był przy tym pogląd strony pozwanej, że ocena czy użycie nowych materiałów i części niezbędnych do naprawy jest możliwa tylko w sytuacji przedstawienia przez poszkodowanego dowodu w postaci zakupu nowych części użytych do naprawy pojazdu. Obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, jak już wyżej podkreślono, nie jest bowiem uzależniony od tego czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ja naprawiać (vide: wyrok S.N. z dn. 16.05. 20025r.m V CKN 1273/00, Lex 55515).

W świetle powyższych rozważań Sąd uwzględnił na rzecz powoda dochodzoną przez niego kwotę 14.829,72 złotych – tytułem niewypłaconego odszkodowania.

W myśl art. 481 § 1 k.p.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Przepis art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych stanowi natomiast, że ubezpieczający wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku, gdyby wyjaśnienie w tym terminie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń lub wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego.

Skoro zgłoszenie szkody miało miejsce w dniu 02 kwietnia 2013r., to żądanie przez powoda zasądzenia odsetek ustawowych od kwoty 14.829,72 złotych, zgodnie z powołanymi wcześniej przepisami było uzasadnione od dnia 02 maja 2013r.

Sąd meriti za uzasadnione przyjął również zasądzenie na rzecz powoda kwoty 369 złotych tytułem sporządzenia przez niego prywatnej opinii w sprawie wysokości poniesionej szkody. Z uwagi na wadliwie ustaloną wysokość odszkodowania przez ubezpieczyciela P. G. zmuszony był ponieść dodatkowe koszty w postaci zleconej opinii, co spowodowało uszczerbek w jego majątku. Stanowisko powyższe wynikało również z orzecznictwa, albowiem w uchwale z dnia 18.05.2004r. Sąd Najwyższy stwierdził, że odszkodowanie, przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów, może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego ( vide: uch. S.N. z dn. 18.05.2004r., sygn. III CZP 24/04 Biul.SN 2004/5/6).

Reasumując Sąd zasądził ostatecznie od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda P. G. łączną sumę 15.198,72 złotych z ustawowymi odsetkami od kwoty 14.829,72 złotych od dnia 02 maja 2013r. do dnia zapłaty. Dalej idące powództwo w zakresie odsetek podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 100 k.p.c.

Z uwagi na fakt, że powód uległ w procesie w niewielkim tylko zakresie – w części dotyczącej odsetek ustawowych, zasadnym byłby zwrot wszystkich poniesionych przez niego kosztów procesu. Poniesione przez powoda koszty procesu obejmowały: opłatę od pozwu w wysokości 760 złotych, opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17 złotych, zaliczkę na wynagrodzenie biegłego w kwocie 600 złotych oraz zastępstwo procesowe w wysokości 2.400 złotych

Wynagrodzenia biegłego w przedmiotowej sprawie wyniosło łącznie 1.509,99 złotych. Z uwagi na to, iż strony uiściły zaliczki na poczet opinii w kwotach po 600 złotych, do wypłaty wynagrodzenia dla biegłego brakowała suma 309,99 złotych, którą powinna ponieść strona pozwana. Sąd nakazał zatem ubezpieczycielowi uiszczenie powyższej kwoty na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze.