Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 7 kwietnia 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Andrzej Muszka

Protokolant Dominika Lechowska

po rozpoznaniu dnia 7 kwietnia 2014r.

sprawy przeciwko M. M.

synowi E. i D. z domu K.

ur. (...) w K.

obwinionemu o to, że:

w dniu 3 sierpnia 2013r. około godziny 20:25 w Ł. na ul. (...) woj. (...), na drodze publicznej prowadził samochód osobowy marki V. (...) nr rej. (...) nie posiadając w ogóle uprawnień do kierowania, tj. prawa jazdy,

tj. o wykroczenie z art. 94 §1 kw;

I.  uznaje obwinionego M. M. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 94 §1 kw i za to na podstawie art. 94 §1 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 /trzystu/ złotych,

II.  na podstawie art. 118 § 1 kpow w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10.2001r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 50 zł tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania oraz na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w wysokości 30 zł.

UZASADNIENIE

3 sierpnia 2013 r. około godziny 20:25 w Ł. na ulicy (...) prowadził samochód osobowy marki V. (...) , nie posiadając uprawnień do kierowania pojazdami. Okoliczność tą ujawnili funkcjonariusze Policji, którzy przeprowadzili kontrolę drogową pojazdu kierowanego przez M. M..

Dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 12, k. 33, zeznania świadka E. W. k. 22, zeznania świadka P. R. k. 23, notatka urzędowa k. 7

M. M. był w przeszłości trzykrotnie karany sądownie

Dowód: dane o karalności k. 13, odpisy wyroków k. 19-21

Obwiniony M. M. w toku czynności wyjaśniających przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, rozpoznawanego w odrębnym postępowaniu, jak i przyznał, że kierując pojazdem nie posiadał, w związku orzeczonym sądownie zakazem, uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w ruchu lądowym.

SĄD ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE:

Wyjaśnienia obwinionego polegały w ocenie Sądu na prawdzie, pozostając w zgodzie z treścią pozostałego, zgromadzonego w toku postępowania, materiału dowodowego. Mając to na uwadze Sąd w oparciu o jego wyjaśnienia, jak i zeznania świadków E. W. i P. R. ustalił, iż w dniu zdarzenia obwiniony kierował przedmiotowym pojazdem nie posiadając do tego uprawnień.

Odtwarzając stan faktyczny w sprawie Sąd skorzystał z treści zgromadzonych w aktach sprawy dokumentów, które zostały sporządzone w przewidzianej prawem formie przez upoważnione do tego osoby. Mogły one tym samym stanowić wiarygodny dowód w sprawie, żadna ze stron ich nie kwestionowała.

Dokonując całościowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego wskazać należy, iż M. M. swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu opisanego w treści art. 94§1 kw.

Za powyższe wykroczenie Sąd na podstawie art. 86§1 k.w, wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości trzystu złotych.

W ocenie Sądu tak wymierzona kara w należyty sposób uwzględnia stopień winy i społecznej szkodliwości czynu. Osiągnie ona zarazem cele wychowawcze i zapobiegawcze, jakie kara ma osiągnąć wobec ukaranego oraz cele w zakresie społecznego oddziaływania.

Przy orzekaniu rodzaju kary Sąd wziął pod uwagę okoliczności dotyczące sposobu popełnienia wykroczenia oraz rodzaj i charakter ciążących na obwinionym obowiązków, które uzasadniają przypuszczenie, że zastosowanie tej właśnie kary będzie wystarczające do wdrożenia go do poszanowania prawa. W szczególności Sąd miał na uwadze, iż obwiniony przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Okoliczność ta nie mogła mieć jednakże istotnego wpływu na wymiar kary, skoro niewątpliwie został on zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji i to z ich ustaleń wynika bezsporny fakt popełnienia wykroczenia przez obwinionego. Z drugiej strony Sąd miał na uwadze uprzednią, wielokrotną karalność obwinionego, w tym za kierowanie pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości, jak i złamanie zakazu sądowego, które to okoliczności świadczą o rażącym lekceważeniu porządku prawnego przez M. M..

Kara wymierzona obwinionemu uwzględnia przy tym możliwości zarobkowe obwinionego, młodego mężczyzny, zdolnego do wykonywania pracy, posiadającego zawód sprzedawcy, osiągającego z prac dorywczych na budowach dochód miesięczny w kwocie około 2000 złotych.

Mając powyższe okoliczności, dotyczące sytuacji majątkowej obwinionego, na uwadze, Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia obwinionego od poniesienia kosztów postępowania. Stąd też na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 119 k.p.w. i § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10.10. 2001 roku w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia zasądził od niego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 50 złotych oraz wymierzył mu opłatę w kwocie 30 złotych. Sąd zważył przy tym, iż obciążenie kosztami postępowania jest w postępowaniu wykroczeniowym zasadą, zaś zwolnienie od nich stanowi wyjątek, mający miejsce w razie spełnienia przesłanek opisanych w treści art. 624 § 1 kpk, które w niniejszej sprawie nie wystąpiły.