Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2015 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Aleksandra Grzelak - Kula

Protokolant Dagmara Nowicka

po rozpoznaniu w dniu 28 maja 2015 r.

sprawy D. L.

syna G. i K. z d. L.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

1.  w dniu 11 września 2014r. w J., woj. (...), kopiąc w drewniane drzwi wejściowe do budynku na ul. (...) dokonał umyślnego uszkodzenia mienia powodując liczne pęknięcia pionowego prawego ramiaka skrzydła drzwi w okolicy wkładki zamka powodując stratę w mieniu w wysokości 1200 zł, czym działał na szkodę Wspólnoty Mieszkaniowej J. ul. (...) zarządzanej przez (...),

to jest o czyn z art. 288 § 1 k.k.

2.  w nocy z 10/11 września 2014r., woj. (...), przy ul. (...) po uprzednim wybiciu szyby usiłował z wnętrza pomieszczeń piekarni dokonać kradzieży chleba lecz zamierzonego celu nie osiągnął z powodu spłoszenia go przez pracowników piekarni, czym spowodował straty w postaci wybicia szyby w kwocie 75,60 zł na szkodę właściciela Piekarni (...),

to jest o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k.

3.  w dniu 19 września 2014r. w J., woj. (...), po uprzednim siłowym otworzeniu zamkniętych na zamek podklamkowy, dwuskrzydłowych drzwi do murowanego garażu znajdującego się przy ul. (...), dostał się do jego wnętrza, skąd dokonał zaboru w celu przywłaszczenia ręcznych narządzi w postaci rożnego rodzaju kluczy płaskich, śrubokrętów, narzędzi specjalistycznych do obróbki metalu i drewna o wartości 1000zł, czym działał na szkodę J. L.,

to jest o czyn z art. 279 § 1 k.k.

I.  oskarżonego D. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt 1 części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że działał na szkodę Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w J., tj. występku z art. 288 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  oskarżonego D. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów opisanych w pkt 2, 3 części wstępnej wyroku przy przyjęciu, że miejscem popełnienia czynu opisanego w pkt 2 części wstępnej wyroku jest J. oraz że wybił szybę o wartości 75,60 zł, tj. występków z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 279 § 1 k.k. przy przyjęciu, że stanowią one elementy ciągu przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza mu karę roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 2 k.k. łączy orzeczone wobec oskarżonego D. L. kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu D. L. okres zatrzymania od dnia 11 września 2014 r. do dnia 12 września 2014 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. L. obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych:

- Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w J. kwoty 1200 zł (jednego tysiąca dwustu złotych),

- J. K. kwoty 75,60 zł (siedemdziesięciu pięciu złotych 60/100 groszy),

- J. L. 1000 zł (jednego tysiąca złotych);

VI.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego D. L. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 1547/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W nocy z 10 na 11 września 2014 r. D. L. był głodny i chciał zjeść chleb. Chciał go kupić w piekarni przy ul. (...) w J. należącej do J. K., ale odmówiono mu tego o tej porze. Postanowił więc dostać się do piekarni. Wziął kij, którym wybił szybę o wartości 75,60 zł i próbował wbić ten kij w bochenek chleba. Gdy do pomieszczenia wszedł pracownik piekarni, D. L. uciekł nie zabierając chleba.

dowód: wyjaśnienia D. L. k. 30-32

zeznania J. K. k. 34-35

notatka urzędowa k. 26

W dniu 11 września 2014 r. D. L. chciał dostać się do mieszkania przy ul. (...). W tym celu kopnął drzwi wejściowe do budynku powodując uszkodzenia w postaci licznych pęknięć pionowego prawego ramiaka skrzydła drzwi w okolicy wkładki zamka. Wskutek działania D. L. właściciele lokali w budynku przy ul. (...) w J. ponieśli szkodę w kwocie 1200 zł.

dowód: wyjaśnienia D. L. k. 16-18

zeznania D. W. k. 3-6

notatka urzędowa k. 2

protokół oględzin rzeczy k. 9-10

W dniu 19 września 2014 r. w J. przy ul. (...) D. L. siłą otworzył drzwi do garażu należącego do J. L.. Wszedł do środka i zabrał stamtąd należące do J. L. narzędzia – klucze płaskie, śrubokręty, narzędzia specjalistyczne do obróbki metalu i drewna o łącznej wartości 1000 zł.

dowód: wyjaśnienia D. L. k.

zeznania T. C. k. 46-47

zeznania J. L. k. 41-43

notatka urzędowa k. 39

D. L. ma 27 lat, jest bezrobotny, ma wykształcenie podstawowe. Na utrzymaniu ma 6-letniego syna. Był karany za przestępstwa.

dowód: wyjaśnienia D. L. k. 16-18, 30-32, 54-55

dane o karalności k. 20-22

Oskarżony przyznał się do popełnienia wszystkich zarzucanych czynów. Odnośnie pierwszego wyjaśnił, że chciał dostać się do budynku, w którym mieszka, a D. W. odmawiał podania mu kodu wejściowego. W odniesieniu do drugiego czynu wyjaśnił, że był głodny i chciał kupić w nocy chleb, lecz odmówiono mu tego. Ponieważ wiedział, w którym pomieszczeniu trzymany jest chleb, wybił szybę do niego kijem i próbował zabrać stamtąd bochenek chleba, ale został spłoszony przez pracowników piekarni. Co do trzeciego czynu oskarżony podał, że w pobliżu miejsca jego zamieszkania stoi nieużywany garaż, który już kiedyś sobie upatrzył, aby się tam włamać i coś sobie zabrać. Drzwi od niego były zamknięte, musiał bardzo mocno pociągnąć za klamkę i wtedy drzwi się otworzyły. Wyjaśnił, że z garażu zabrał różne narzędzia, w tym klucze.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia oskarżonego Sąd ocenił jako wiarygodne w całości. Znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach, zwłaszcza w zeznaniach wszystkich świadków, a także w notatkach urzędowych, które sporządzane były przez funkcjonariuszy Policji prowadzących interwencje w związku z zachowaniami oskarżonego. Wszystkie te dowody Sąd ocenił jako wiarygodne, ponieważ są spójne, uzupełniają się i potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego. Nie budzą wątpliwości kwoty szkód wskazane przez pokrzywdzonych, tj. zniszczonych drzwi i wybitej szyby oraz skradzionych narzędzi. Wartości te nie były kwestionowane przez oskarżonego.

W oparciu o te dowody Sąd ustalił, że D. L. w dniu 11 września 2014 r. kopiąc w drzwi wejściowe do budynku przy ul. (...) w J., będące częścią wspólną tej nieruchomości, zniszczył je, ponieważ spowodował liczne pęknięcia pionowego prawego ramiaka skrzydła drzwi w okolicy wkładki zamka. Szkoda przez niego wyrządzona wynosi 1200 zł. To zachowanie oskarżonego wyczerpuje znamiona występku z art. 288 § 1 k.k. Sąd wyeliminował z opisu czynu nazwę podmiotu zarządzającego nieruchomością przy ul. (...) w J., ponieważ zarządca nie jest pokrzywdzonym.

Kolejnym zachowaniem, w nocy z 10 na 11 września 2014 r., polegającym na wybiciu szyby w jednym z pomieszczeń piekarni w J. przy ul. (...) o wartości 75,60 zł po to, aby dostać się do środka i zabrać stamtąd chleb, co się jednak nie udało ze względu na spłoszenie oskarżonego przez pracownika piekarni, oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. Pokonał bowiem zabezpieczenie w postaci zamkniętego okna niszcząc przy tym szybę, a następnie próbował z niego zabrać bochenek chleba, czyli rzecz ruchomą, aby go zjeść. Zamierzał więc dokonać jego zaboru w celu przywłaszczenia. Działał tym na szkodę J. K. – właścicielki piekarni. Sąd uzupełnił opis czynu o miejsce działania oskarżonego, tj. J., bowiem miejsce to nie było wskazane w zarzucie, a wynika z zebranych dowodów.

D. L. w dniu 19 września 2014 r. pokonał zabezpieczenie garażu przy ul. (...) w J. w postaci zamkniętych drzwi po to, aby wejść do środka i zabrać stamtąd nienależące do niego przedmioty. Kopnął drzwi, a gdy się otworzyły, wszedł do środka i zabrał w celu przywłaszczenia narzędzia – klucze płaskie, śrubokręty, narzędzia specjalistyczne do obróbki metalu i drewna o łącznej wartości 1000 zł należące do J. L., właściciela garażu. Ten czyn oskarżonego wypełnia znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 k.k.

Oskarżony działał umyślnie w zamiarze bezpośrednim przy popełnieniu wszystkich czynów będących przedmiotem tego postępowania.

O umyślnym uszkodzeniu drzwi świadczy sposób jego działania – kopnął w drzwi na tyle mocno, że było to słyszane przez sąsiada. Oczywiste jest, że takie zachowanie, z użyciem dużej siły, musiało spowodować zniszczenie drzwi.

Jeżeli chodzi o usiłowanie kradzieży z włamaniem do piekarni to oskarżony, kierowany chęcią zdobycia chleba, postanowił dostać się do niego wybijając szybę. Użycie kija, uderzenie nim w szybę, a następnie próba nabicia na ten kij bochenka chleba świadczą o celowym i ukierunkowanym na zdobycie mienia działaniu.

Oskarżony upatrzył sobie garaż należący do J. L. i w tym celu podjął działania zmierzające do dostania się do środka. Celem oskarżonego było zdobycie przedmiotów znajdujących się w środku, które, według niego, mogły przedstawiać jakąś wartość. I w tym wypadku D. L. podjął szereg czynności, które doprowadzić miały go do uzyskania cudzego mienia.

Oskarżony w czasie opisanych działań nie znajdował się w sytuacji lub stanie, które wyłączałyby jego swobodę działania lub podejmowania decyzji. Jego zawinienie w tym zakresie było zatem niewątpliwe.

Stopień społecznej szkodliwości czynu z art. 288 § 1 k.k. jest znaczny. Oskarżony wybrał niedopuszczalny sposób dostania się do budynku, tj. uszkadzając drzwi. Działał na szkodę wielu osób – członków wspólnoty mieszkaniowej przy ul. (...) w J..

Kolejny czyn oskarżonego, tj. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k., cechuje się przeciętnym stopniem społecznej szkodliwości. Oczywiście motywacja oskarżonego zasługuje w tym wypadku na dezaprobatę, jednak należy wziąć pod uwagę niewielki rozmiar wyrządzonej szkody oraz podjęty przez niego nagły zamiar.

Stopień społecznej szkodliwości występku z art. 279 § 1 k.k. popełnionego przez D. L. również jest znaczny. Oskarżony działał umyślnie w sposób zaplanowany – wiedział o nieużywanym garażu, przyszedł do niego z wózkiem, a więc planował zabrać z niego liczne przedmioty. Chciał zdobyć pieniądze cudzym kosztem, ponieważ sprzedał ukradzione przedmioty.

Przy wymiarze oskarżonemu kary Sąd uwzględnił wniosek Prokuratora złożony w trybie art. 335 k.p.k. Przy wymiarze kary Sąd potraktował jako okoliczność obciążającą wcześniejszą karalność D. L., w tym zwłaszcza za przestępstwo podobne. Okolicznością łagodzącą jest postawa D. L., tj. przyznanie się do popełnienia zarzucanych czynów i złożenie wyjaśnień oraz poddanie się karze.

W ocenie Sądu kara uzgodniona między oskarżonym a Prokuratorem jest adekwatna do wagi popełnionych przez niego przestępstw, co stanowiło podstawę uwzględnienia wniosku. Kary jednostkowe oraz kara łączna roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności są dostosowane do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez oskarżonego czynów i stopnia jego zawinienia.

Mimo że kara łączna nie przekracza 2 lat pozbawienia wolności, Sąd uznał, że wobec D. L. nie zachodzą przesłanki do warunkowego zawieszenia jej wykonania. Biorąc pod uwagę dotychczasową karalność, w tym zwłaszcza fakt, że przestępstw będących przedmiotem tego postępowania oskarżony dopuścił się w ciągu nieco ponad 3 miesięcy od ostatniego skazania za czyn podobny oraz okoliczność, że dotychczas orzekano wobec niego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, Sąd uznał, że nie można obecnie przyjąć, aby kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania spełniła swój cel. Sąd wyraża przekonanie, że nie zapobiegłoby to ponownemu popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa. Dotychczas dwukrotnie zarządzano wobec niego wykonanie kary pozbawienia wolności i nawet to nie powstrzymało oskarżonego od dalszego naruszania porządku prawnego.

Na poczet orzeczonej kary łącznej Sąd zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania w sprawie.

Zważywszy, że popełnionymi przestępstwami oskarżony wyrządził szkodę w mieniu, Sąd orzekł, również, zgodnie z wnioskiem, środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych kwot odpowiadających wysokością wyrządzonym szkodom.

Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, również zgodnie ze złożonym przez Prokuratora wnioskiem. Jest to uzasadnione sytuacją majątkową oskarżonego, który nie pracuje, nie ma majątku, a obecnie przebywa w zakładzie karnym.