Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2014r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Polikowska

Protokolant: Joanna Szmel

w obecności prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Marzanny Siemaszko

po rozpoznaniu w dniu: 13 czerwca 2014r.

s p r a w y : K. P. (1)

syna M.i B.zd. S.

urodzonego w dniu (...) w J.

oskarżonego o to, że:

w dniu 6 lutego 2014r. w J., po uprzednim wyłamaniu drzwi od pomieszczenia gospodarczego budynku dostał się do części mieszkalnej skąd zabrał w celu przywłaszczenia dwa zegarki, srebrny pierścionek i inną biżuterie o łącznej wartości 130 zł, czym działał na szkodę M. K. (1) i M. B. (1), przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym:

a). wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 05 stycznia 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 329/03 za występki z art. 279 § 1 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności,

b). wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 38/04 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występki z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

wyroki opisane w pkt a i b objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 63/04 którym wymierzono oskarżonemu karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 03.10.2003 r. do 05.01.2004 r., od 25.09.2006 r. do 06.08.2007 r. i od 31.08.2007 r. do 18.07.2010 r.

c). wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 26 listopada 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 771/07 za m.in. występki z art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności, za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, za występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występki z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.07.2010 r. do 12.12.2013 r.

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k.

I.  uznaje oskarżonego K. P. (1) winnym popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w części wstępnej wyroku tj. występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wymierza mu karę 1 /jednego/ roku i 4 /czterech/ miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu K. P. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 06 lutego 2014 r. do dnia 13 czerwca 2014 r. przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

III.  na podstawie art. 29 ust 1 ustawy prawo o adwokaturze zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. (2) kwotę 504 zł plus 115,92 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej obrony z urzędu;

IV.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego K. P. (1) od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Sygn. akt II K 428/14

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 lutego 2014r. oskarżony K. P. (1) zaobserwował, iż w budynku przy ul. (...) w J. nikt nie zamieszkuje. Wszedł na tę posesję, udał się na tył budynku. Dokonał wyłamania drzwi od pomieszczenia gospodarczego. Po wejściu do wnętrza budynku udał się do części mieszkalnej skąd zabrał w celu przywłaszczenia przedmioty należące do M. K. (1) - dwa zegarki, srebrny pierścionek i inną biżuterię o łącznej wartości 130 zł. Czynem tym działał na szkodę M. K. (1) i M. B. (1).

Dowód:

- protokół przeszukania osoby, jej odzieży i podręcznych przedmiotów k. 5-7,

- protokół oględzin miejsca k. 10-12,

- zeznania świadka Z. D. k. 8-9,

- zeznania świadka M. S. (2) k. 16-17,

- zeznania świadka M. K. (1) k. 19-21, 51-52, 68-70,

- zeznania świadka M. B. (2) k. 65-67,

- wyjaśnienia oskarżonego K. P. (1) k. 28-31, 54-55, 56-57, 59, 120-121,

- materiał poglądowy k. 22-23, 63,

Oskarżony K. P. (1) nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo. Nie jest uzależniony od alkoholu ani środków psychoaktywnych. Posiada cechy osobowości nieprawidłowej oraz przebyte zaburzenia adaptacyjne bez znaczenia orzeczniczego w sprawie. W okresie obejmującym zarzut i odnośnie jego popełnienia nie miał zniesionej ani w znacznym stopniu ograniczonej zdolności rozumienia zarzucanego mu czynu ani pokierowania swoim postepowaniem.

Dowód:

- opinia sądowo – psychiatryczna k. 83-84,

Oskarżony K. P. (1) ma 34 lata, jest rozwiedziony, posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest ślusarzem, jest osobą bezrobotną, przed tymczasowym aresztowaniem utrzymywał się z prac dorywczych, z których osiągał dochód 1.500 zł miesięcznie, ciąży na nim obowiązek alimentacyjny na jedno dziecko w kwocie 350 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majątku.

Dowód:

- dane osobo-poznawcze oskarżonego K. P. (1) k. 28-29,

Oskarżony K. P. (1) był uprzednio karany sądownie. W szczególności był on karany:

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 05 stycznia 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 329/03 za występki z art. 279 § 1 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 38/04 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występki z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

które objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 63/04 którym wymierzono oskarżonemu karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 03.10.2003 r. do 05.01.2004 r., od 25.09.2006 r. do 06.08.2007 r. i od 31.08.2007 r. do 18.07.2010 r.

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 26 listopada 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 771/07 za m.in. występki z art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności, za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, za występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występki z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.07.2010 r. do 12.12.2013 r.

Dowód:

- dane o karalności oskarżonego K. P. (1) k. 102-105,

- odpisy wyroków wraz z danymi o odbyciu kar k. 106-118, 124-129, 191-198.

Oskarżony K. P. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. W złożonych wyjaśnieniach nie kwestionował ani tego, iż do wnętrza budynku przy ul. (...) w J. dostał się po uprzednim wyłamaniu drzwi od pomieszczenia gospodarczego ani też, że z wnętrza tego budynku zabrał w celu przywłaszczenia dwa zegarki, srebrny pierścionek i inną biżuterię o łącznej wartości 130 zł.

Oskarżony K. P. (1) w toku postępowania przygotowawczego uzgodnił z prokuratorem karę za zarzucany mu czyn w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności. Prokurator wraz z aktem oskarżenia skierował do Sądu wniosek o wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności w uzgodnionym wymiarze.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniem oskarżonego K. P. (1)w zakresie w jakim przyznał się on do popełnienia zarzucanego mu czynu. Złożone przez oskarżonego wyjaśnienia korespondowały bowiem z zeznaniami świadków Z. D., M. S. (2)oraz M. K. (1), którym Sąd przydał walor wiarygodności, a także z wiarygodnymi dowodami z dokumentów w postaci protokołu przeszukania osoby K. P. (2), jego odzieży i podręcznych przedmiotów (k. 5-7), protokołem oględzin miejsca (k. 10-12) oraz materiałem poglądowym dotyczącym zarówno miejsca kradzieży z włamaniem jak i skradzionych przedmiotów (k. 22-23, 63). Świadek Z. D., jak wynika z jego zeznań, zamieszkuje w sąsiedztwie budynku nr (...)przy ul. (...)w J.. Był on naocznym świadkiem, jak oskarżony K. P. (2)wszedł się na posesję przy ul. (...)i udał się na tył budynku. Słyszał także wskazany świadek odgłos łamanego drewna, a następnie widział wyłamane z tyłu budynku drzwi do pomieszczenia gospodarczego. Wezwał telefonicznie Policję informując o zachowaniu oskarżonego, a po przyjeździe funkcjonariuszy Policji widział oskarżonego uciekającego z budynku przez okno, a następnie biegnącego przez taras i uciekającego w stronę ul. (...). Z zeznań Z. D.wynika nadto, że oskarżony K. P. (1)został zatrzymany w wyniku pościgu przez funkcjonariuszy Policji. Po zatrzymaniu oskarżonego funkcjonariusze Policji ponownie przyjechali bowiem na posesję przy ul. (...). Zeznania złożone przez świadka Z. D.korespondują z zeznaniami świadka M. S. (2)– funkcjonariusza Policji, który z polecenia dyżurnego KMP w J.udał się wraz z M. N.na interwencję zgłoszoną przez Z. D.. Z zeznań wskazanego świadka wynika, że po przybyciu na miejsce przeprowadzili rozmowę ze Z. D., a następnie udali się na tył wskazywanego przez niego budynku, gdzie znajdowały się wyłamane drzwi pomieszczenia gospodarczego. Znajdując się we wnętrzu tego budynku usłyszał, iż ktoś porusza się na wyższych kondygnacjach. Z. D.krzycząc poinformował go, iż sprawca ucieka przez okno. Gdy wybiegł na zewnątrz zobaczył, że oskarżony wyskoczył przez okno i ucieka przez ogrodzenia. Udał się w pościg pieszy za nim. Dokonał zatrzymania oskarżonego, który ukrył się pod folią na jednym z ogródków. Oskarżony K. P. (1)został przeszukany. W wyniku przeszukania ujawniono przy nim przedmioty, które zostały opisane w protokole przeszukania.

Pokrzywdzone M. B. (1) i M. K. (1) nie były bezpośrednimi świadkami kradzieży z włamaniem. M. B. (1), jak zeznała, przebywała wtedy w Niemczech. O kradzieży z włamaniem dowiedziała się po powrocie do Polski. M. K. (1) – córka M. B. (1) zaś o dokonaniu kradzieży z włamaniem dowiedziała się od sąsiadów, kiedy w dniu 06 lutego 2014 r. przyjechała na ul. (...) w J.. Podczas składanych przez nią zeznań w przedmiotowej sprawie zostały okazane jej przedmioty ujawnione podczas przeszukania osoby oskarżonego K. P. (1). M. K. (1) rozpoznała te przedmioty jako stanowiące jej własność. Ich wartość określiła na kwotę 130 zł. Oskarżony w toku postępowania w sprawie wartości tej nie kwestionował.

Sąd dał wiarę zeznaniom przesłuchanych w sprawie świadków Z. D., M. S. (2), M. K. (1) i M. B. (1). Zeznania złożone przez świadków Z. D. i M. S. (2) wraz z wyjaśnieniami oskarżonego, którym Sąd dał wiarę, tworzą spójny obraz okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu czynu i zatrzymania go przez Policję. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania świadków M. B. (1) i M. K. (1). Brak było bowiem podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

Walor wiarygodności Sąd przydał pozostałym dowodom z dokumentów zgromadzonym w przedmiotowej sprawie. Brak było bowiem jakichkolwiek obiektywnych okoliczności, które nakazywałyby kwestionować ich wiarygodność.

Zachowaniem swoim oskarżony K. P. (1) zrealizował znamiona występku z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. Oskarżony bowiem w dniu 6 lutego 2014r. w J., po uprzednim wyłamaniu drzwi od pomieszczenia gospodarczego budynku dostał się do części mieszkalnej skąd zabrał w celu przywłaszczenia dwa zegarki, srebrny pierścionek i inną biżuterię o łącznej wartości 130 zł. Czynem tym działał na szkodę M. K. (1) i M. B. (1).

Oskarżony K. P. (1) czynu tego dopuścił się będąc uprzednio karanym za przestępstwa przeciwko mieniu popełnione w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 k.k. oraz z art. 64 § 2 k.k., w ciągu 5 lat po odbyciu ostatniej kary pozbawienia wolności w wymiarze przewyższającym 1 rok. K. P. (1) był mianowicie uprzednio skazany:

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubaniu z dnia 05 stycznia 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 329/03 za występki z art. 279 § 1 k.k., z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności,

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 27 lutego 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 38/04 za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występki z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występek z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

które objęte zostały wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bolesławcu z dnia 12 lipca 2004 r. w sprawie sygn. akt II K 63/04 którym wymierzono oskarżonemu karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 03.10.2003 r. do 05.01.2004 r., od 25.09.2006 r. do 06.08.2007 r. i od 31.08.2007 r. do 18.07.2010 r.

⚫

wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 26 listopada 2007 r. w sprawie sygn. akt II K 771/07 za m.in. występki z art. 278 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 3 lat pozbawienia wolności, za występki z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 2 lat pozbawienia wolności, za występek z art. 279 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, za występki z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności, którym orzeczono karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 18.07.2010 r. do 12.12.2013 r.

Wina oskarżonego K. P. (1) w zakresie zarzucanego mu czynu nie budzi wątpliwości. Wobec oskarżonego nie zachodziły jakiekolwiek okoliczności, które mogłyby wpływać na umniejszenie jego winy. Oskarżony K. P. (1) działał z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego ocenić należy jako znaczny. Zgodnie z art. 115 § 2 k.k. przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości bierze się pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego wpływa przede wszystkim sposób i okoliczności popełnienia tego czynu przez oskarżonego. Oskarżony K. P. (1) bowiem godził w jedno z podstawowych dóbr chronionych prawem jakim jest własność. Czynem swoim oskarżony wyrządził szkodę, której wartość nie była zbyt duża – wartość przedmiotów, których zaboru w celu przywłaszczenia dopuścił się oskarżony wynosiła 130 zł. Uwzględnić jednakże należy, iż nie były to przedmioty niezbędne do życia oskarżonemu.

Jako okoliczność obciążającą Sąd zaliczył oskarżonemu jego uprzednią karalność za wyjątkiem tej, która służyła do czynienia ustaleń w zakresie działania przez oskarżonego w warunkach powrotu do przestępstwa.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd zaliczył oskarżonemu przyznanie się do popełnienia zarzucanego mu czynu.

Przy wymiarze oskarżonemu K. P. (1) kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 § 1 i 2 kk. Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, w tym także rodzaj naruszonego przez oskarżonego dobra prawnego oraz wysoki stopień jego winy. Sąd uwzględnił nadto, iż jest on osobą wysoce zdemoralizowaną. Był on już wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko i odbywał kary pozbawienia wolności. Kary pozbawienia wolności uprzednio wykonane wobec oskarżonego nie przyniosły skutków resocjalizacyjnych. W szczególności oskarżony zarzucanego mu czynu dopuścił się w niedługim czasie po opuszczeniu zakładu karnego. K. P. (1), jak sam podał, placówkę penitencjarną opuścił w związku z warunkowym przedterminowym zwolnieniem w dniu 12 grudnia 2013 r. Czynu zaś będącego przedmiotem niniejszej sprawy dopuścił się już w dniu 06 lutego 2014 r., a więc niespełna dwa miesiące po opuszczeniu zakładu karnego. Z tego względu oskarżonego ocenić należy jako sprawcę, niepoprawnego, powracającego do przestępstwa.

W tych okolicznościach Sąd uznał, iż karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego K. P. (1) jest kara wskazana we wniosku prokuratora, a uzgodniona z oskarżonym na etapie postępowania przygotowawczego – w wymiarze 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Kara pozbawienia wolności orzeczona wobec oskarżonego K. P. (1) w tym wymiarze winny uświadomić oskarżonemu naganność jego postępowania oraz wdrożyć go do przestrzegania norm społecznych. Natomiast w zakresie prewencji generalnej, rozstrzygnięcie to zaspokoi społeczne poczucie sprawiedliwości i będzie pozytywnie kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Oskarżony był tymczasowo aresztowany w niniejszej sprawie w okresie od dnia 06 lutego 2014 r. do dnia 13 czerwca 2014 r. Z tego względu Sąd, na podstawie art. 63 § 1 k.k., na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu wskazany okres tymczasowego aresztowania, przyjmując jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności jako równoważny jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

W toku postępowania oskarżonemu K. P. (1) Sąd wyznaczył z urzędu obrońcę w osobie adw. M. K. (3). Obrońca oskarżonego na rozprawie wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu według norm w stawkach minimalnych wynikających z przepisów i oświadczyła, iż koszty te nie zostały uiszczone. Z tego względu Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. K. (3) kwotę 504 zł plus 115,92 zł VAT tytułem zwrotu kosztów udzielonej oskarżonemu obrony z urzędu. Zasądzona kwota mieści się w granicach stawek minimalnych określonych w § 14 pkt 2 ppkt 3 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).

Oskarżony K. P. (1) ma 34 lata, jest rozwiedziony, posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest ślusarzem, jest osobą bezrobotną, przed tymczasowym aresztowaniem utrzymywał się z prac dorywczych, z których osiągał dochód 1.500 zł miesięcznie, ciąży na nim obowiązek alimentacyjny na jedno dziecko w kwocie 350 zł miesięcznie, nie posiada wartościowego majątku, orzeczona została wobec niego kara pozbawienia wolności. Okoliczności te wskazują, iż uiszczenie przez oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe. Z tego względu Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.